جواد فراهانی کارگردان و بازیگر جوان تئاتر با اشاره به این موضوع که کار کردن با کودکان و نوجوانان دارای نیازهای ویژه، نیازمند صبوری زیادی است، گفت برای اجرای جدید با حضور این هنرمندان کوچک منتظر یک چراغ سبز برای روی صحنه رفتن است.
به گزارش سایت ایران‌تئاتر، چند سالی است که در ایران به تئاتر و نمایش برای کودکان با نیازهای ویژه (اوتیسم، پروانه‌ای، سندروم داون، سی پی و…) توجه شده است و در چندین مرکز آموزشی و روان‌شناسی برای این کودکان برنامه‌های نمایشی و تئاتر برگزار می‌شود. این برنامه‌ها با هدف ارتقای مهارت‌های ارتباطی، تصویرسازی و اجتماعی این دسته از کودکان و نوجوانان طراحی شده‌اند.
همچنین، در سال‌های اخیر تعدادی از گروه‌های هنری و هنرمندان تئاتری در ایران نیز به تولید نمایش‌هایی با بازی کودکان با نیازهای ویژه پرداخته‌اند؛ هرچند که به نظر می‌رسد که توجه به این حوزه در ایران هنوز به حد کافی نرسیده است و نیاز به تلاش‌های بیشتری جهت افزایش آگاهی و توسعه برنامه‌های آموزشی مناسب برای کودکان دارای نیازهای ویژه وجود دارد.
جواد فراهانی کارگردان و بازیگر جوان تئاتر مدتی است که به‌صورت رایگان با کودکان و نوجوانان دارای نیازهای ویژه در کلاس‌های آموزشی تمرین‌های نمایشی و بیانی تئاتر انجام می‌دهد که این کلاس‌ها با همت هنرجویان دارای نیازهای ویژه منجر به اجرای نمایش «شام‌عروسی»، «عروسی خاله‌سوسکه»، «نیمکت»، «ده بالا» و… شده است.
با جواد فراهانی درباره آموزش از طریق تئاتر و نمایش و بازیگری کودکان و نوجوانان دارای نیازهای ویژه به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.
-از چالش‌های کارکردن با کودکان و نوجوانان دارای نیازهای ویژه برای‌مان بگویید.
اصولا کار کردن با کودکان و نوجوانان دارای نیازهای ویژه نیازمند صبوری زیادی است و اگر نتوانی آن آستانه صبوری را در خود داشته باشی کودکان به‌سرعت می‌فهمند و حس طرف مقابل را دریافت می‌کنند. به‌جرئت می‌توانم بگویم این راه و این نوع آموزش به کودکان را می‌توانم تا زمانی که توان دارم و آن صبر را در خودم می‌بینم؛ ادامه دهم چون این کار را بسیار دوست دارم. چند سالی است که برای این گروه از کودکان و نوجوانان دوره‌ها و کلاس‌های فن بیان و بازیگری تئاتر برگزار می کنم که بسیار حالم را خوب می‌کند.
-فعالیت در حوزه تئاتر و نمایش تا چه میزان می‌تواند در بهبود شرایط روحی و جسمی این کودکان موثر باشد؟
آموزش تئاتر برای کودکان دارای نیازهای ویژه بسیار مفید و مؤثر است. درواقع، بازیگری و تئاتر برای آن‌ها می‌تواند یک ابزار قدرتمند برای بهبود مهارت‌های اجتماعی، زبانی، ارتباطی، تفکر خلاق و حتی خودباوری آن‌ها باشد و به‌عنوان یک روش درمانی موردتوجه واقع شود. نمایش و تئاتر کمک می‌کند تا این کودکان مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را تقویت کنند، افکار خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و باتجربه کردن احساسات و تصاویری که در نمایش وجود دارد، مهارت‌هایی مانند تفکر انتزاعی، تخیل و قوه تصویری خود را تقویت کنند. کودکان دچار اوتیسم درک اجتماعی کمتری دارند و در زمینه‌هایی مانند توجه به جزئیات، تفسیر درست از صداها و چهره‌ها و همچنین تفسیر نشانه‌های بدنی دچار مشکل هستند. با تمرین بازیگری و تئاتر، کودکان اوتیسم می‌توانند بهبود قابل‌توجهی در این مهارت‌ها داشته باشند. این امر به آن‌ها کمک می‌کند تا با دیگران بهتر ارتباط برقرار کنند و مهارت‌های اجتماعی لازم برای برقراری روابط مؤثر و ماندگار را بیاموزند.
-و این مسئله چقدر می‌تواند در قانون‌مداری و شناخت جهان به آن‌ها کمک کند؟
با توجه به اینکه کودکان اوتیسم به دنبال ساختار و قوانین دقیق هستند، تئاتر و بازیگری می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا قوانینی برای برخورد با جهان پیرامون خود بیاموزند. به همین دلیل، آموزش تئاتر برای کودکان دچار اوتیسم به‌عنوان یکی از راه‌های مؤثر در بهبود زندگی آن‌ها محسوب می‌شود.
-بزرگ‌ترین مشکلی که شما در طول سال‌های فعالیت‌تان با آن مواجه شده‌اید؟
مشکل اصلی من آدم‌هایی است که وارد این عرصه می‌شوند فقط برای دیده شدن! به زبان ساده‌تر بگویم، سوءاستفاده کردن از حضور بچه‌ها و کودکان با نیازهای خاص اذیتم می‌کند. در کار کردن با این بچه‌ها خیلی‌ها می‌آیند و آن‌ها را به درجه‌ای از آموزش می‌رسانند و بعد از مدتی این کودکان را رها می‌کنند. این کار ضربه بدی به آن‌ها وارد می‌کند و ممکن است حال‌شان را بد کند.
-و سخن آخر…
ای‌کاش همیشه به بازیگران کودک و نوجوان دارای نیازهای ویژه توجه شود و مدیران تئاتری کشور از آثار آن‌ها حمایت کنند. ما نباید به‌صورت تقویمی و مناسبتی به یاد عزیزان دارای نیازهای ویژه بیفتیم تا کاری برای شان کنیم. در حوزه نمایش و تئاتر حتی هنرمندان هم می‌توانند با اختصاص دادن سئانس ویژه برای کودکان دارای نیازهای وِیژه، قدمی برای آن‌ها بردارند؛ کاری که سعی کردم در همه اجراهایم آن را انجام دهم و میزبان این عزیزان باشم. در حال حاضر طرحی آماده برای یک اجرای جدید با هنرمندان دارای نیازهای ویژه دارم، اما منتظر یک چراغ سبز هستم تا بتوانم این کار را روی صحنه ببرم.
بدون دیدگاه