بانی فیلم- مسعود داودی: حاج احمد میرزاییان دوستی دیرینه، که ارزش و اعتبار قلم و نویسندگی را در گیرودار روزگار و فرازونشیب مسیرهای سخت و دشوار روزنامه‌نگاری حفظ کرده و معنابخش جایگاه شخصیتی فرهنگی و دور از آلایش و پلشتی‌های زمانه شده است.
رفاقتم با احمد میرزاییان به سال‌های حضورم در سال‌های ابتدایی دهه شصت در روزنامه اطلاعات و مجله دنیای ورزش برمی‌گردد؛ دوره‌ای که در شناخت مسیر حرفه‌ای‌ام به شدت راه‌گشا و کارساز بود و در دوره‌ای سخت، جمع فراوانی از «خوب»ها را به من معرفی کرد و اندک کسانی را که در دایره این صفت «جا» نمی‌گرفتند، شناساند!
احمد میرزاییان در جمع دوستان و همکاران، فردی یکرنگ، رفیق، همراه و بالاتر از همه، انسانی محترم و گرامی بود و پس از نزدیک به چهل سال، همچنان هست.
شخصیت والای او زمانی بیشتر برای دوستانش آشکار شد که متوجه شدند علاوه بر کسوت روزنامه‌نگاری، احمد میرزاییان مسئولیت‌های اجرایی سنگینی را هم عهده‌دار بود؛ میزها و مسئولیت‌هایی که هر کدامش برای آدم‌های ارزان و بی‌جنبه، زمینه بروز تفرعن و فخرفروشی بود اما برای او مستمسک و دستاویزی برای خدمت و یاری رساندن به دیگران…
من هم مانند بسیاری از دوستان، از احمد میرزاییان، مرام رفاقت، یکرنگی، مسئولیت‌پذیری، والامنشی و در یک کلام «خوب» بودن را آموختم.
برخی این دانسته‌ها را در سالیان بعد، ارج نهاده و به کار و زندگی‌شان بستند و قلیلی هم مانند شاگردانی گریزپا، کژاندیش و فرصت‌طلب، قدر ندانستند و بالا ننشستند!
نعمت وجود و ارزش‌های روزنامه‌نگارانی همچون احمد میرزاییان در این زمانه که بوی تعفن فساد و «شیتیله»بگیری حتی دامان بخشی از خبرنگاران و رسانه‌ها را آلوده، بیش از هر زمان دیگری به چشم می‌آید و باید قدردانش بود.
بهانه این نوشتار ضمن ادای احترام چند باره به احمد میرزاییان برای سالها تلاش و کوشش مداوم در روزنامه‌نگاری پاک‌دستانه و ارزشمند، ارسال مقاله‌ای از دوست مشترک و ورزشکارم فرامرز سنگینی بود.
فرامرز سنگینی نویسنده یادداشتی که در پی می‌آید، نیز یکی از خوبان دنیای روزنامه‌نگاری و پایبند به اصول و اخلاقیات است که افتخار دوستی‌اش، سالیان سال است نصیب من شده.
با احترام به این دو عزیز و با کسب اجازه از خوانندگان محترم بانی‌فیلم، (به دلیل هنری و سینمایی نبودن موضوع یادداشت)، توجه‌تان را به مطالعه یادداشت فرامرز سنگینی جلب می‌کنم تا تاکیدی دوباره بر حرمت و ارزش‌گذاری مضاعف برای شخصیت‌های مهم و تاثیرگذار دنیای کاغذ و قلم باشد…
***
به نام خدا
با حاج احمد میرزاییان؛ «میرزا» ی رسانه، ورزش
*فرامرز سنگینی
سالها یکرنگی، صداقت، راستگویی، سلامت در کلام، رفتار و کردار ، ممارست در فن ورزش ، رسانه و مدیریت ، می شود چهره ارزشمندی که ؛ « محبوب القلوب » است .
حاج « احمد میرزاییان » از جمع خاندان محترم میرزاییان ها ، فرزند عباس آقا و بانو رضوان فرزند دوم خانواده ای است که سه برادر و یک خواهر دارد . ( آقا رضا میرزاییان ، «بزرگ پیشکسوت» عرصه رسانه ، برادر حاج احمد آقا است ) ، قهرمان داستان پر از واقعیت ما ، اگر می خواست، می توانست امروز یکی از مولتی میلیاردرهای « ناسالم » این سرزمین باشد ، اما خودش نخواست که « آن » بشود و شد «محبوب» قلب ها …. و بهره‌مندی از تربیتی اصیل در خانواده ای پاک سیرت ، سبب ساز وجود بزرگمردی همچون ، حاج « احمد میرزاییان » شد.
با حاج « احمد » آقا در سال «یکهزار و سیصد و شصت و دو» در مجله وزین دنیای ورزش آشنا و همکار شدم .
مثل خودم و بقیه بچه های مجله، جوانی خوش ذوق ، پویا و عاشق خدمت بود .
از همان اول ، فوتبال نویس مجله شد در کنار گرانقدر ترین شخصیت های مطبوعاتی آنزمان و حال حاضر (نویسندگان و بزرگ عکاسان و ژورنالیست‌ها ) ؛ استادان پرویز زاهدی ، عطاء بهمنش ، حسین جباری ، حسین حصاری ، جمشید حمیدی (در حال حاضر، دبیر تحریریه پایگاه خبری ورزشی ایران _ البرز ورزشی )، قاسم محمدی، علی کاوه، تورج لارودی، محمد رزمجو ، ابوالفضل الهامی، وصال روحانی ، حبیب الله نیک نژاد، صدرالدین کاظمی (کارشناس ارشد برنامه‌های ورزشی صدا و سیما ، از جمله کشتی و نویسنده کتاب ارزشمند تاریخ کشتی ) ، محمد حسین محبوبی ، وحید بدیعی ، مسعود داودی (صاحب امتیاز ، مدیر مسئول و سردبیر روزنامه سینمایی پیشین بانی فیلم و پایگاه وزین خبری کنونی «بانی فیلم»)،، حسین معتمدی ، علی جوادی ( کارشناس مجری اسبق برنامه وزین ورزشی شبکه پنج سیما و سردبیر پیشین روزنامه ایران ورزشی )، اکبر عزیزی (در حال حاضر دبیر سرویس ورزشی روزنامه اطلاعات ، غلام رضایی، ودود شریفی، سعید میرزاشفیع (از کارشناسان کشتی و برنامه های ورزشی صدا و سیما)، محمدرضا نصرالله زاده (صاحب امتیاز ، مدیر مسئول و سردبیر ماهنامه «وقت طلایی» و پایگاه وزین خبری «وقت اضافه»(، اکبر فیض ( از کارشناسان و مجریان برنامه های ورزشی از جمله کشتی ) و… گرامیان دیگری که بعدها « دنیای ورزشی » شدند ؛ میر جلیل سید مجیدی ، رضا مقدم ، داود محمد نژاد ، محمد رضا کاظمی ( نویسنده و تحلیل گر ورزشی از جمله ژیمناستیک و کشتی ) ، داود مختاریانی ، حمید شریفی و … .
احمدآقای قصه ما ، ( متولد سال یکهزار و سیصد و سی و نه ) که زاده و بزرگ شده محله پر از قهرمان و دلاور ورزشی «جوادیه » است از جمله برادران پر افتخار و نامدار فریاد شیران ، فعالیت مطبوعاتی اش را با «جعفرخان صمیمی» که در آن دوران ، مدیر مسئول و سردبیر مجله بود آغاز کرد و پایان همکاری اش هم ، که با تعطیلی هفته‌نامه پ ارزش «دنیای ورزش» همراه شد با غلامحسین خان شعبانی که پر سابقه ترین مدیر مسئول و سردبیر مجله دنیای ورزش بود ، شکل گرفت .
«متاسفانه ، چاپ مجله « دنیای ورزش » در آستانه پنجاه سالگی خود ، به تصمیم کاملا اشتباه مسوولان وقت روزنامه اطلاعات ، متوقف و تعطیل شد » .
« عشق » به خدمت و احترام به نسل آینده ساز ایران عزیز ، همه انگیزه او برای نوشتن و مبنای فعالیت رسانه ای اش ، قرار داشت .
چرا که شغل اصلی حاج احمد آقای « ما » در ابتدا ، در « بنیاد شهید » و پس از آن ، با عنوان مدیریت فروش در ستاد اجرایی فرمان حضرت امام بود و از همانجا هم بازنشسته شد .
… اما در همه این چهل سال گذشته ، هیچگاه از رسالت تحلیل ، تفسیر و روشنگری در عرصه ورزش ، مدیریت اجرایی و فوتبال ، جدا نشد .
در کنار شادروان « علی مودت » و دیگر همراهان مخلص ، بانی و بنیانگذار تیم فوتبال « قلم ورزش » گردید و در حال حاضر هم « محور » همه فعالیتهای این تیم خوش ذوق رسانه ای ست که با جمعی از یاران و نویسندگان پر توان عرصه ورزش و رسانه ، هم به طور منظم تمرین می کنند ، هم رقابت می کنند و هم در امور خیریه و… پیشقدم می شوند .
امروزه روز ، جامعه ورزش ، فوتبال و اهالی مطبوعات و رسانه به وجود حاج « احمد میرزاییان» عضوی از اعضای هیأت مدیره انجمن نویسندگان ، خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران ، در کنار خود ، افتخار می کند .
# توضیحاتی بر گرفته از ویکی پدیا _ دانشنامه آزاد:
«میرزا» در ابتدای دوران قاجار به کسانی گفته می شد که تحصیلات و سواد بالایی داشتند ، مانند میرزا صالح .
این لقب ، ارزش و اهمیت اجتماعی بالایی داشت و از این رو برای برخی از سیاستمداران و صاحب منصبان والامقام نیز از این لقب ، استفاده می شد ، مانند؛ میرزا تقی خان فراهانی.
… و باقی ، بقای شما.
بدون دیدگاه