جبار آذین
“عباس یاری” بدون شک از بزرگان و پیشگامان و تاثیرگذاران سینما و نوشتار سینمایی در ایران است. روزگاری سه تن از فرهیختگان شیفته هنر و سینما دست رفاقت به یکدیگر دادند تا در حد توانایی‌ها، بضاعت‌ها، امکانات و شرایط زیر بازوی سینمای نوین ایران را در موقعیت اجتماعی و سیاسی و فرهنگی بعد از انقلاب بگیرند و با شکل و قوام بخشیدن به نوشتار سینمایی و منقدان و مترجمان و نویسندگان سینمایی و راهگشایی برای تولد نشریات و رسانه‌های سینمایی و هنری و تعامل سازنده با اهالی سینما، به یاری دوستان و علاقه مندان، سینمای ایران را در مسیر جدید به سامان رسانند.
این حرکت سخت، اما امیدبخش آنها سال‌ها به طول انجامید و مثلث رفقا؛ زنده‌یاد مسعود مهرابی، هوشنگ گلمکانی و عباس یاری موفق شدند در احیا و تکامل و جریان یافتن چرخ‌های سینما و نقد و نوشتار سینمایی و ولادت نشریات سینمایی و بردن سینما به میان نسل جوان و مردم، نقش‌های بزرگ و بالنده خود را ایفا کنند.
تولید ده‌ها فیلم ارزشمند فرهنگی و اجتماعی در سینما که سازندگان آنها مستقیم و غیرمستقیم با رفقای مجله تعیین کننده فیلم که به همت مثلث خوشنام و مانای یاد شده تاسیس و آغازگر تحولات فراوان در رسانه و سینما شده بود، در ارتباط و تعامل بودند، رونق کمی و کیفی و محتوایی و تکنیکی نگارش نقد و ظهور ده‌ها منقد و صدها سینمایی‌نویس و انتشار چندین نشریه سینمایی و فرهنگی و ورود سینما و نوشتار سینمایی ایران به جهان سینما و… از جمله تاثیرات شاخص بانیان مجله فیلم است. در واقع سینمای ایران و نقد و منقدان و سینمایی نویسان و مدیران فرهنگی نادر خوش انصاف وامدار مجله فیلم، یاری و مهرابی و گلمکانی هستند. حرکت متعالی این گروه سه نفره که دیگر به یک طایفه بزرگ و آبرومند سینمایی و رسانه‌ای تبدیل شده بودند و اساس اتحاد سه نفره آنها، رفاقت و شراکت در تمام مراحل کاری بود و دوستان و همگان می‌دانند که این سه تن چه رنجها و دشواری‌هایی را پشت سر گذاشتند تا خود و فیلم و سینما سرپا و استوار بمانند و هر نوع عهد و پیمانی مانند تمام پدیده‌ها با یک استثنا عمر معینی دارند و آن مهر و رفاقت است.
لذا قراردادها و شراکت‌های کاغذی و رسمی چنانچه اخلاق و مروت و جوانمردی و رفاقت ناظران آنها نباشد، با پایان عمر خود، از برابر نگاه‌ها محو می‌شوند و مثلث سه نفره رفقای فیلم و دیگر انتشارات آن با هجرت آسمانی مهرابی عزیز، یکی از اضلاع مهم خود را از دست داد و از آن پس ادامه سرنوشت مجله و انتشارات آن را سلیقه و سیاست رقم زد و عباس یاری و گلمکانی به ناچار از فیلم دوستداشتنی و فرزند خلف خود جدا شده و دانش و تجارب خود را در قالب یک نشریه جدید به نمایش گذاشتند و در کار و راه جدید هم همچنان پله‌های موفقیت را طی می کردند که خبری دردناک و تلخ و البته نه چندان غیرمنتظره از سوی عباس یاری نازنین، حکایت از جدایی به ناگریز او از گلمکانی داشت. گرچه شراکت را نیز مانند همه چیز آغاز و فرجامی است، ولی این دو و آن سه، فقط شریک نبودند، رفیق هم بودند و اکنون یاری از جدایی خود از شریکش گلمکانی و خداحافظی‌اش از رسانه می‌گوید و این اسفبار است.
عباس یاری ارجمند شاید مجبور شده و بشود که از شریکش جدا شود، ولی هرگز از یاران و رفقا و همسفران قدیم و جدید رسانه‌ای و سینمایی خود در بزرگراه سینما و رسانه جدا نخواهد شد و همگی پیوسته یاری را در کنار و جلودار خود خواهند داشت.
از این رو خداحافظی یاری را نمی‌پذیریم و به او می‌گوییم، سلام رفقا بر عباس یاری سربلند که جایگاهش در میان آنها و سینما و رسانه رفیع و ارزشمند است و درهای قلوب و خانه‌های رسانه‌ای آنها روی یاری بزرگ باز است و با افتخار برای او فرش قرمز پهن کرده‌اند.
بدون دیدگاه