خاطراتی از مدیران دهه شصت سینمای ایران؛ با سعید راد چه کردند

*محمدحسین فرحبخش
مهدی کلهر (که از سال ۵۹تا ۶۲ معاون سینمایی وزارت ارشاد بوده است)میگوید: یک روز آقای انوار (معاون سینمایی بعدی وزارت ارشاد) به من گفت فیلم عقاب‌های مرحوم خاچیکیان که سعید راد در آن بازی می‌کرد، ۱۸میلیون تومان فروش کرده است. ۱۸میلیون خیلی فروش بالایی بود. خوشحال شدم و شانه‌های او را گرفتم و بوسیدم و تبریک گفتم که سینما نجات پیدا کرده است. اما دیدم انوار ناراحت است. دلیل را پرسیدم، گفت دیگر نمی‌گذاریم سعید راد فیلم بازی کند. گفتم شوخی می‌کنی؟ گفت نه جدی می‌گویم! گفت او با این فیلم قهرمان می‌شود!
وی افزود: سعید راد بعد از ممنوع الفعالیت شدن رفت ساندویچی باز کرد و پشت دخل ایستاد. اما آقای انوار به دادستانی نوشت که او دارد کار سیاسی می‌کند. گفت هر کس سعید راد را پشت دخل ببیند، ماجرا را می‌پرسد و او هم می‌گوید نگذاشتند من فیلم بازی کنم! در نتیجه آمدند ساندویچی او را بستند! بالاخره هم کاری با او کردند که رفت. رفت به هوای اینکه در سینمای هند کاری کند که نتوانست و در نتیجه به آمریکا مهاجرت کرد. اما در آمریکا وضع خیلی بدی را گذراند و به کارگری افتاد.
سعید راد به راستی ستاره سینما بود، نه فقط هنگامی که برزخی ها و خط قرمز و تنگنا را بازی میکرد نه فقط در دادشاه و عبور از میدان مین و عقاب ها، که حتی در دوئل و گیرنده و چ .در چشم باد و گیلدخت و حالا سرزمین مادری هم که بماند.
سعید راد اما بیست سال از سینمای ایران دور بود. چرا؟ چون فاشیستهایی که به فرهنگ آمده بودند از قهرمان می ترسیدند و ضد هنر بودند. آدم‌های گرگ سیاسی که خود را در پوستین فرهنگ ، جا داده بودند
و عجیب آنکه همین‌ها که فرهنگ را به مثابه استخبارات اداره کردند حالا در حال تلاش برای انتخاب مسئولین فرهنگی برای کشور هستند.