*جبار آذین
سعیدمطلبی، بدون شک از بزرگان و گنجینه‌های سینما و تلویزیون و فرهنگ و هنر کشوراست و در سال‌های حضور رسمی و غیررسمی خود در عرصه هنر به عنوان سینماگری پرتوان و نوجو و فیلمنامه‌نویسی قدر و کم‌نظیر، منشا خدماتی ارزنده بوده و شاگردان فراوانی داشته و دارد و بسیاری از فیلمنامه‌نویسان مطرح امروز،کار خود را ازروی آثار مطلبی فرا گرفته‌اند.
سعیدمطلبی در سینمای پیش از انقلاب، مانند دیگر بزرگان سینما از جمله مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، زنده‌یاد علی حاتمی، مبدع و ایجادگر سینمایی شد با عنوان “سینمای فیلمفارسی” که با فیلم‌های بدون دروپیکر و بی‌محتوا و نازل و کافه‌ای موسوم به «فیلمفارسی» که فاقد فیلمنامه و بازی و کارگردانی بودند و چندروزه ساخته می‌شدند،متفاوت بود.
نخستین ساخته سینمایی سعید مطلبی “کوچه مردها”، نشانگر مضمون و محتوا و ساختار و شخصیت‌های متفاوت و پرداخت شده او با دیگر فیلم‌های رایج و نازل سینمای آن روزگار بود.
مطلبی در ادامه، فیلمنامه‌ها و فیلم‌هایی متعدد دیگری هم نوشت و ساخت که موضوع قالب اغلب آنها رفاقت بود.
رخداد انقلاب و تحولات تند و پرشور انقلابی، میان او و گروهی از سینماگران آن سال‌ها فاصله انداخت و تعصب‌ها و تندروی‌ها در چارچوب‌های سلیقه‌ای محدویت و ممنوعیت، سبب شد که تا امثال مطلبی نتوانند حضور فعال هنری
و سینمایی داشته باشند.
با این همه این ناملایمات و آزارها نتوانست در بلند‌مدت، مطلبی‌ها را بیرون گود سینما و هنر نگهدارد و به ویژه او در سال‌های بعد از انقلاب، بدون نام و به نام دیگران فیلمنامه‌های بسیار خوبی نوشت که به یاری او توانستند به آثار خوبی تبدیل شوند.
بدینگونه چرخ تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی چرخید و چرخید و افراد مختلف آرد و الک شدند تا شرایط کمی تا قسمتی تغییر کرد و حضور پرشور و پرشعورتر سینماگران، دست سینما و هنر کشور را روی دست‌های گرم و سلامت هنرمندان حرفه‌ای باز کرد و در کنار تازه‌واردها، قدیمی‌ترهای بدون مساله! مجدد به سینما پیوستند.
سعید مطلبی هم درمیان این طیف بود و گرچه هنوز با اوضاع کنونی سینما، بدون حساب و کتاب نیست، اما تلویزیون، میدان را برای نمایش بخشی از قدرت و توان هنری او گشود و “ستایش”، آغازگر این موج تازه در زندگی هنری و تا حدی هوای تازه او بود. با آنکه مطلبی برای رسیدن به این مرحله، رنج‌ها کشید و زخم‌ها دید، اما امروز به بخشی از جایگاه شایسته خود دست یافته و مورد مهر و محبت و استقبال دوستان قدیم و جدید خود و سینماست و چون گذشته توانا و پرانرژی در آستان هشتادسالگی، قدر و پرتوان می‌نویسد و می‌سازد.
این روزها مطلبی بزرگ، افزون بر کار نگارش فیلمنامه، در گروه‌های هنری فعال است و با نگارش خاطرات و مقالات روشنگرانه و ارایه دیدگاه‌های کارشناسانه و عالمانه، حضور اجتماعی و فرهنگی خود را اعلام می‌دارد.
این حضور و حرکت،مبارک و امیدآفرین است. تداوم حضور درخشان و مانای استادسعیدمطلبی، امید دوستان او و دوستداران هنر و سینمای کشور است.
سعیدمطلبی، چهل و چندسال در برابر ممنوعیت سلیقه‌ای خود در سینما سکوت کرد، ممنوعیت و سکوتی که سینمای ایران را در استفاده از وجود یک استاد مسلم و با‌سواد سینما محروم نمود.
او به احترام سینما و حفظ وحدت و حرمت سینما، سال‌ها رنج سکوت و بیکاری را به جان خرید تا امروز که به یاری خداوند، ضرورت حضور او درک شده و سینمای کشور در انتظار ورود ارزشمند مطلبی است.
تلویزیون سال‌ها قبل به این استقبال پاسخ مثبت داد. مطلبی‌ها و سینما، دیروز تنها بودند و امروز مخالفان او و سینما تنها هستند.
سینمای ایران بزرگان خود را ارج می‌نهد، با سینما و سینماگران و مخاطبان سینما همراه شویم.
بدون دیدگاه