وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از تفاهم با سازمان صداوسیما برای برگزاری یک نشست با هدف حل مساله مجوزها در شبکه نمایش خانگی خبر داده است. او همچنین توضیحاتی را درباره اظهارات اخیرش مبنی بر تماشای فیلم ها در سینما ارائه کرد.
به گزارش ایسنا، محمدمهدی اسماعیلی که در همایش پدافند غیرعامل و رسانه پایدار حاضر شده بود، در جمع خبرنگاران درباره حل مساله مجوزها در شبکه نمایش خانگی چنین گفت: ما با آقای دکتر جبلی که برادر بسیار خوبمان هستند و مسئولیت شبکه نمایش خانگی را پذیرفته اند، بنایمان بر این است و به تفاهم رسیده ایم که سازمان صداوسیما و وزارت ارشاد با هم بنشینند و مساله را حل کنیم.
وی افزود: وزارت ارشاد یک تکالیف ذاتی دارد و قانون که در این مساله عوض نشده است و آن تکالیف بر عهده وزارت ارشاد است. منتها امروز یکسری اتفاقات جدید و یکسری رسانه های جدید شکل گرفته است و مساله دچار ابهاماتی شده است. من به عنوان وزیر ارشاد موضعم روشن است و وزارت ارشاد هم در این زمینه بحثش روشن است. ولی به هر حال این مساله باید با مشارکت و همفکری میان بخش‌های درگیر با موضوع، حل شود.
وزیر ارشاد ادامه داد: درباره موضوع مجوز تولیدات شبکه نمایش خانگی، ما شورای عالی فضای مجازی و نهادهای بالا دستی را به عنوان تصمیم گیرنده داریم. آقای دکتر جبلی و سازمان صداوسیما هم مثل وزارت ارشاد، همگی دغدغه این موضوع را داریم که قرار است در چند روز آینده کار را به یک تفاهم مشترک و در نهادهای بالادستی آن را به تصویب برسانیم و در معرض دید مردم قرار دهیم.
اما محمدمهدی اسماعیلی صبح امروز دوشنبه ـ ۱۷ آبان ماه ـ در اظهار نظری دیگر درباره صحبت هایش در یک گفت وگوی تلویزیونی که به برداشت های متفاوتی در برخی رسانه ها و فضای مجازی منجر شده بود، توضیح داد: من یک برنامه گفت و گوی ۹۵ دقیقه‌ای در تلویزیون داشتم و گفتم که اگر من به عنوان وزیر ارشاد برخی فیلم ها را نتوانم با خانواده‌ام ببینم حتما این برای عموم جامعه هم توصیه نمی‌شود.
او با بیان اینکه تعداد معدودی از فیلم‌ها نیازمند اصلاح هستند، افزود: خانواده خودم را مثال زدم. از قضا همین چند روز پیش با خانواده یک فیلم سینمایی دیده بودیم. دیدن فیلم سینمایی در خانواده ما یک امر عمومی است. ما با هم می رویم سینما، با هم فیلم می بینیم و هیچ مشکلی هم با تماشای فیلم با خانواده نداریم. آن نکته ای که گفتم ناظر به تعداد بسیار بسیار معدودی از فیلم‌هایی است که نیازمند اصلاح هستند و اگر آن اصلاح انجام نشود ممکن است من با خانواده ام نتوانم آن فیلم‌ها را ببینم پس اگر من نمی توانم ببینم باید در جامعه هم همین اتفاق بیفتد. یعنی عرف جامعه، اخلاق جامعه، سنت‌های حاکم بر جامعه و ضوابط شرعی و قانونی و دینی ما موضوعی را نپذیرد و من اجتباب میکنم ، طبیعتا نمیتوانیم به جامعه هم آن را تجویز کنیم.
بدون دیدگاه