ابوالفضل جلیلی: به آرزویم در سینما نرسیدم

ابوالفضل جلیلی در گفت وگو با ایرنا درباره این که آیا فکر نمی‌کنید در سینمای امروز استفاده از نابازیگرها در کارهایتان ریسک بزرگی است؟ اظهار داشت: نمی‌دانم. چون به قول شماها که می‌گویید سلبریتی، نمی‌دانم یعنی چی. یکی دو بار پرسیدم اما قانع نشدم. من از فیگورها در سینما گریزانم یعنی این‌که به قول معروف بازیگر پولساز یا آدم‌های خیلی مرفه بیاورم. به این دلیل است که زیاد سراغ آدم‌های خیلی حرفه‌ای و به قول معروف سلبریتی نمی‌روم.

زیاد سراغ آدم‌های خیلی حرفه‌ای و به قول معروف سلبریتی نمی‌روماو در پاسخ به این سوال که ابوالفضل جلیلی را بعد از سال‌ها در جشنواره‌ای می‌بینیم که هر روز فیلمسازان جوان با سبک‌ها و مکتب‌های جدیدی وارد می‌شوند اما شما همچنان سبک خود را دارید، دلیل این چیست؟ گفت: دیشب با خودم مصاحبه می‌کردم. من یک سری مصاحبه دارم که صادقانه ترین مصاحبه‌هاست و بی‌پروا جواب می‌دهم. داشتم به این فکر می‌کردم شاید یک هنرمندی یک هنری را به قول خودشان خلق و از نگاه من کشف می‌کنند، برای این است که خودشان و اثرشان را به دیگران نشان دهند. من فیلم می‌سازم برای این که اثرم را به خودم نشان دهم. یعنی لخت و عریان بگویم تو این هستی، اگر خوب نیست، توانایی تو در همین حد است. اگر دوربین تو تکان خورد توانایی تو همین اندازه است.

زیاد از این شاخه به آن شاخه نمی‌پرم

وی افزود: در واقع برای خودسازی خودم دارم فیلم می‌سازم نه این که به دیگران خودم را نشان دهم برای این که خودم و توانایی‌هایم و اعتقاد به ایمانی اگر دارم را به خودم نشان دهم. برای همین است که زیاد از این شاخه به آن شاخه نمی‌پرم چون تکلیفم با خودم مشخص است.

من معتقدم سینما اول چشم است اگر چشم صادقانه به دوربین نگاه کند می‌گویم همین خوب استجلیلی همچنین درباره ملاک‌های انتخاب بازیگر برای کارهایش گفت: من البته خیلی تست نمی‌گیرم و بعضی مواقع می‌گویند اتود بفرستیم تست بگیرید. می‌گویم فقط یک عکس بفرستید. من معتقدم سینما اول چشم است اگر چشم صادقانه به دوربین نگاه کند همین خوب است و به بقیه چیزها کاری ندارم. بیشتر دنبال صداقت، معرفت و انسانیت هستم.

این فیلمساز پیشکسوت درباره مبحث معرفی بازیگر و این که آیا در طول عمر فیلمسازی خود به این مساله فکر کرده یا اصلا اعتقادی دارد یا خیر؟ اظهار داشت: بله. من مثلا وقتی با فیلم «بهار» با مهدی اسدی شروع کردم، حدود سال ۶۳ بود. به نظر خودم یک آدم خیلی پرقدرت را کشف کردم و بعد بردم در «گال» بازی کرد. آن موقع که «گال» توقیف شد آقای مهرجویی گفت برای «شیرک» این را برای بازی به من می‌دهی؟ قبول کردم. چون کارگردان خیلی خوبی بود.

اگر فیلم‌هایم به نمایش درمی‌آمد خیلی آدم‌ها به سینما معرفی می‌شدند

او تصریح کرد:‌ اگر فیلم‌هایم به نمایش درمی‌آمد خیلی آدم‌ها به سینما معرفی می‌شدند. بازیگری داشتم که در فیلم گل یا پوچ کار کمیک کرده بود که استثنایی بود. چون برخی مواقع از پیش فکر می‌کنی چه کار کنی اما برخی مواقع اتفاق خودش می‌افتد و چون این اتفاق در آن فیلم افتاد. یکی از عجیب‌ترین بازیگرهایی بود که در زندگی‌ام دیدم و متاسفانه فیلم نمایش داده نشد و اکنون راننده لودر است.

جلیلی در عین حال درباره آرزوی خود از زمانی که فیلمسازی را شروع کرد گفت: این که خودم، خودم را بسازم و نرسیدم.

او در پاسخ به این سوال که تا چند سال دیگر قرار است فیلمسازی کنی؟ گفت:‌ یک بار گفتم خدایا یا من در ۴۲ سالگی بمیرم یا در ۸۲ سالگی کار کنم و فعالیت.

جلیلی همچنین در این باره که مسیری که در فلیمسازی مد نظرش دارد کجاست؟ گفت:‌ انتهایی ندارد. حسین منزوی شعری دارد که می‌گوید من و تو آن دو خطیم آری موازیان… فکر می‌کنم به انتها نمی‌رسم اما این مسیر را می‌روم.

فیلمسازان جوان اگر به دنبال مطرح شدن هستند نسازند

وی همچنین در صحبتی با فیلمسازان جوان تصریح کرد:‌ اگر به دنبال مطرح شدن هستند سراغ فیلمسازی نروند،‌ فیلمسازی واقعی آدم را پیر می‌کند،‌ فقر، مشکلات و ندیده شدن می‌آورد و اگر به دنبال پول هستند سراغ فیلم‌های تجاری بروند.