آیت‌الله فاضل لنکرانی: استفاده از هوش مصنوعی در حوزه علوم دینی باید مورد توجه قرار گیرد

رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار گفت:استفاده از هوش مصنوعی در حوزه علوم دینی باید مورد توجه دانشمندان ما قرار گیرد.
به گزارش ایسنا، آیت‌الله محمدجواد فاضل لنکرانی، رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) در دیدار با مسؤولان ستاد راهبردی فناوری‌های هوشمند حوزه با اشاره به استفاده از هوش مصنوعی در دنیای امروز و لزوم توجه جدی دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه به آن، گفت: استفاده از هوش مصنوعی می‌تواند به پیشبرد علوم دینی کمک فراوانی نماید.
وی ادامه داد: ما نه تنها نباید از دنیا عقب بمانیم، بلکه با استعداد سرشاری که در ایران و ایرانی‌ها وجود دارد باید بتوانیم جلوتر از آنها گام برداریم.
آیت‌الله فاضل لنکرانی با تاکید بر اینکه دین یک مجموعه فردی نیست، بلکه یک مجموعه اجتماعی است؛ گفت: همانگونه که در فرمایشات امام و رهبری معظم انقلاب هم هست، دین برای همه‌ ابعاد بشر، دنیا و آخرت بشر، مسائل اقتصادی، سیاسی، اخلاقی، اجتماعی و …حرف دارد.
رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) با بیان اینکه در دو دهه اخیر در زمینه تحقیق و پژوهش در مسایل دینی قدم‌های خوبی برداشته شده است، گفت: هر چه جلو می‌رویم می‌بینیم میدان خیلی وسیع‌تر و گسترده‌تر است و روشن است که بدون استفاده از تکنولوژی ها و علم روز، نمی‌توانیم به آن هدف متعالی برسیم. یعنی هوش مصنوعی وقتی به میدان بیاید و مورد استفاده پژوهشگران قرار گیرد تازه جوهر و ارزش دین شکوفا می‌شود.
وی با یادآوری اینکه وقتی کامپیوتر به میدان آمد ما با کامپیوتر نتایج خوبی را در زمینه آموزش علوم دینی و تحقیق و پژوهش به دست آوردیم، گفت: هوش مصنوعی یک صنعت بسیار پیچیده‌تر، عمیق‌تر و از حیث نتیجه گسترده‌تر از کامپیوتر است.
رییس مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) با تاکید بر اینکه حوزه به علم روز و استفاده از آن توجه دارد، به ذکر خاطره ای از مرحوم آیت الله العظمی فاضل لنکرانی به عنوان اولین مرجع در استفاده از ایمیل در ابتدای ورود اینترنت به ایران برای پاسخگویی به مسائل شرعی پرداخت و گفت: وقتی کامپیوتر به کشور آمد حوزه جزء اولین مراکزی بود که به آن پرداخت و این توجه و بیداری و ذکاوت حوزه را می‌رساند که همراه با علم حرکت می‌کند، البته این کافی نیست بلکه ما باید جلوتر باشیم و موضوعات را پیش‌بینی کنیم.
وی ادامه داد: با استفاده از هوش مصنوعی بسیاری از مسائل شکل دیگری پیدا می‌کند. با هوش مصنوعی فقه و اجتهاد جدید به میدان می‌آید و این جدیدی که می‌گوئیم نه اینکه ضوابط گذشته را کنار بگذاریم، بلکه به این معناست که الآن یک فقیهی مبنایی را در اصول یا فقه داشته در هر جا به یک نحوی از این مبنا استفاده کرده، هوش مصنوعی می تواند این مبانی را کنار هم بگذارد و فقیه با استفاده از نتایج به دست آمده می تواند نظر دقیق‌تری بدهد. به این ترتیب دقت فقه چند برابر و به تبع آن دقت فهم دین نیز بیشتر می‌شود.