9:16
جشنواره‌ای را تصور کنید با حضور فرهنگ شریف، جلال ذوالفنون، حاج قربان سلیمانی، فریدون ناصری و گرگین موسسیان؛ اینها هنرمندانی هستند که وجود هرکدامشان برای اعتبار یک جشنواره کافی است و البته چنین چیدمانی در دوره چهاردهم اتفاق افتاد. جلال ذوالفنون چند سال بعد بار دیگر با گروه اوستا در بخش جنبی بیست و هفتمین جشنواره موسیقی فجر هم به اجرای برنامه پرداخت. همان‌طور که در جشنواره هفدهم، فرهنگ شریف و سعید رودباری برنامه داشتند و خود فرهنگ شریف در سال ۸۹ افتتاحیه جشنواره را به نوای سازش آذین کرد.
حال باید پرسید مگر می‌شود اهل موسیقی بود و از صدای تار شریف یا سه‌تار ذوالفنون لذت نبرد؟
به گزارش ایسنا، مهمترین رویداد موسیقایی کشورمان، در مقاطعی به واسطه حضور هنرمندان سرشناس موسیقی، توانسته است برای مخاطبانش پربارتر بوده و حتی به یک بِرند تبدیل شود. سالانه شاید حتی اگر این اساتید به صورت شخصی هم کنسرت نداشتند، علاقمندان به آنها می‌توانستند امیدوار باشند که در نهایت شاید بتوانند هنرنمایی هنرمند مورد علاقه خود را به صورت زنده در جشنواره ببینند و از آوای ساز آنها برای دقایقی نهایت لذت را ببرند.
ذوالفنون سال ۸۰ درباره جشنواره موسیقی فجر چنین گفته بود: برگزاری این جشنواره فی‌النفسه بسیار خوب است، اما نباید باعث شود که برنامه‌های موسیقی تنها مختص به ایام برپایی جشنواره موسیقی فجر شود تا استعدادها در این زمینه بهتر شناخته شوند.
با این همه این نوازنده برجسته سه تار و تار بر حضور چهره‌های جدید در جشنواره تاکید کرده و گفته بود، «باید روند داوری بخش‌های مختلف جشنواره به گونه‌ای باشد که چهره‌های جدید استعدادها معرفی و شناخته شوند.»
اما در کنار تاکید بر شناسایی چهره‌های جوان که هر سال در جشنواره اتفاق می‌افتد و برخی آن را از رویکردهای جشنواره ای مانند جوان می دانند، در دوره هایی که بزرگان موسیقی حاضر می‌شوند، اساتید دیگر هم به واسطه حضور آنها می‌آیند تا دور هم باشند و بعد از آن هم شاگردان و مخاطبان می‌آیند و خلاصه این دومینوی فرهنگی در نهایت جشنواره موسیقی را به محلی برای جشن گرفتن خانواده موسیقی تبدیل می‌کند.
بدون دیدگاه