سهیل دانش‌اشراقی که این روزها نمایشگاه «تن‌پوش پهلوان» را در خانه هنرمندانایران برپا کرده، معتقد است لحظه‌ای که مخاطب قصه تئاتر را از دل صحنه و لباس‌هابفهمد، طراحی زنده شده است.
به گزارش مهر، نخستین نمایشگاه تخصصی طراحی صحنه، لباس و آکسسوار ۲ نمایشموزیکال «هفت‌خان اسفندیار» و «نبرد رستم و سهراب» با طراحی سهیلدانش‌اشراقی در حال برگزاری است.
این نمایشگاه با عنوان «تن‌پوشِ پهلوان»، روز دوشنبه ۱۹ خرداد از ساعت ۱۵ در خانههنرمندان ایران افتتاح می‌شود.
سهیل دانش‌اشراقی درباره شکل‌گیری این نمایشگاه گفت: ایده برگزاری گسترده ایننمایشگاه به پیشنهاد حسین پارسایی کارگردان ۲ اثر موزیکال «هفت خان اسفندیار» و«نبرد رستم و سهراب» شکل گرفت. در این نمایشگاه سعی کردیم همه آنچه در ۲ تئاتر«رستم و سهراب» و «هفت‌خان اسفندیار» طراحی و تولید کرده‌ایم، از لباس‌ها وکلاه‌خودها تا آکسسوارهایی مثل سلاح‌ها، سپرها و لباس‌های شخصیت‌ها و سربازان رادر معرض دید عموم قرار دهیم.
وی درباره ضرورت برگزاری این نوع نمایشگاه‌ها تصریح کرد: به نظرم نه‌تنها در تئاتر،بلکه در سینما هم باید چنین اتفاق‌هایی بیشتر بیفتد. من خودم وقتی کودک بودم،خاطرم هست در یکی از سالن‌های تئاتر شهر پشت شیشه، لباس‌ها و آکسسوارهایی ازتئاترها و فیلم‌ها را می‌دیدم که برایم بسیار الهام‌بخش بود. لمس و دیدن از نزدیک،قدرت تخیل کودک را فعال می‌کند.
دانش‌اشراقی با تأکید بر جنبه آموزشی چنین نمایشگاه‌هایی گفت: دیدن این آثار ازنزدیک برای علاقه‌مندان به طراحی صحنه و لباس، نوعی انتقال تجربه است. وقتیببینند مثلا زره‌ها با فوم ساخته شده‌اند، یا متریال چرم در لباس‌ها چطور استفادهشده، می‌توانند یاد بگیرند که بدون هزینه‌های زیاد هم می‌توان خروجی بصری قابلقبولی داشت.
طراح صحنه و لباس این ۲ نمایش موزیکال درباره روند طراحی این آثار توضیح داد: برای من طراحی صحنه و لباس در این نمایش‌ها تجربه‌ای متفاوت بود، چرا که بایدفضایی اسطوره‌ای و تا حدی تخیلی را به‌شکلی ملموس خلق می‌کردم. مخاطب باید درهمان چند ساعت، کاملا در فضای داستان غرق شود و باور کند که در دنیای دیگری‌است. تبدیل مفاهیم ادبی شاهنامه به عناصر بصری، نیاز به تحقیق تاریخی وروان‌شناختی روی شخصیت‌ها دارد. مثلا برای رستم و کلاه دیو سپید، ما به‌جای ساختنچیزی مستقیم و نمادین از کله دیو، یک کلاه‌خود طلایی طراحی کردیم که نماد پیروزیبر دیو و در عین حال برای مخاطب باورپذیر باشد.
وی اظهار کرد: بزرگ‌ترین چالش این بود که مفاهیم تخیلی را به شکل واقعی و ملموسدربیاوریم. گاهی در ادبیات، تخیل پرواز می‌کند، ولی وقتی قرار است آن را به جسم ولباس و صحنه تبدیل کنیم، باید ظرافت زیادی به خرج دهیم تا اثر باورپذیر باشد و بهچشم مخاطب خنده‌دار نیاید.
دانش‌اشراقی با اشاره به تجربه‌اش از کار روی پروژه‌های مختلف گفت: از کودکی بافضای اسطوره‌های ایرانی درگیر بودم. چون پدرم ناشر کتاب بود و کتاب‌هایی با فضایاسطوره‌ای چاپ می‌کرد، من تصویرگری روی جلد آنها را انجام می‌دادم. بعدها درپروژه‌هایی مثل بازی‌های ویدیویی گرشاسب و سوشیانت و کارهای سینمایی هم اینفضاها را دنبال کردم.
وی در پاسخ به اینکه چه زمانی طراحی صحنه و لباس زنده می‌شود، گفت: زمانی کهمخاطب آن‌قدر در فضا غرق شود که خودش را در دل آن دنیا ببیند، آن لحظه‌ای کهطراحی به درک بهتر قصه کمک کند و مخاطب، قصه را از دل صحنه و لباس‌ها بفهمد،آن‌جا است که طراحی واقعا زنده شده است.
وی همچنین درباره وضعیت طراحی صحنه و لباس در تئاتر امروز ایران گفت: به نظرمن هنوز به اندازه کافی به این بخش بها داده نمی‌شود. به‌ویژه در تئاترهای معمولی،به دلیل محدودیت‌های مالی از طراحان کم‌تجربه استفاده می‌شود یا گاهی کارگردان‌هاخودشان دست به طراحی می‌زنند که خروجی جذابی ندارد. در سال‌های اخیرطراحی‌ای که واقعا من را جذب کرده باشد، شاید یکی دو مورد بیشتر نبوده است.
دانش‌اشراقی در پایان گفت: نمایشگاه‌هایی از این جنس مثل یک ورکشاپ زنده‌اند. همبه مخاطب حس زیبایی‌شناسی می‌دهند، هم امکان نقد و هم انتقال تجربه دارند. درنهایت اینکه این کار باید به شکل جدی در تئاتر و سینمای ما نهادینه شود.
نمایشگاه «تَن‌پوشِ پهلوان» بر اساس طراحی‌های آثار صحنه‌ای حسین پارسایی بهتهیه‌کنندگی سید محمود شبیری و حسین پارسایی گردآوری شده است. این نمایشگاهتوسط موسسه فرهنگی هنری حریر هنر شرق با مشارکت خانه هنرمندان ایران برگزارمی‌شود.
بدون دیدگاه