از کوچه‌های خاکی ترس‌کوراسویس و فقری که ادسون را وامی‌داشت تا با حقوق محقر ۱۵سالگی‌اش برای مادرش، اجاق گاز بخرد تا مستطیل سبزی که وی را به اوج محبوبیت رساند و سبب شد تا بخشی از رفاه پله، برای مردم فقیر صرف شود.
به گزارش ایرنا، زندگی بهترین فوتبالیست قرن ۲۰ جهان، بی‌شباهت به یک رویای زیبا نیست. همه چیز را از فقر و با پشتوانه فردی آغاز می‌کند و از همان‌جا؛ همه‌چیز برای او به بهترین شکل و دومینووار رقم می‌خورد تا او به‌عنوان گنجینه‌ای ملی محسوب شود. گنجینه‌ای که رئیس‌جمهور وقت برزیل را وامی‌دارد تا از او به عنوان یک سرمایه عظیم ملی محافظت کرده و اجازه ندهد وی به بزرگ‌ترین تیم‌های اروپایی که خواهان استخدام او بودند، منتقل شود.
پله نیز به خوبی از خود محافظت کرد و اجازه نداد تا در تمامی این سال‌ها، حاشیه چندانی حول زندگی او شکل بگیرد. مثلا وقتی پس از ۳ سال تصدی وزارت ورزش کشورش، به‌شکلی، کنار گذاشته شد، هیچ‌گاه عکس‌العمل تندی از خود نشان نداد و علیه سیاست‌های کشورش سخن نگفت
اگرچه این اتفاق‌ها در مسیر زندگی حرفه‌ای پله، به بهترین شکل ممکن رقم خورد اما پله نیز به خوبی از خود محافظت کرد و اجازه نداد تا در تمامی این سال‌ها، حاشیه چندانی حول زندگی او شکل بگیرد. مثلا هیچ حاشیه‌ای از ۳ ازدواجی که به ثمر رساند، رسانه‌ای نشد یا وقتی پس از ۳ سال تصدی وزارت ورزش کشورش، به‌شکلی، کنار گذاشته شد، هیچ‌گاه عکس‌العمل تندی از خود نشان نداد و علیه سیاست‌های کشورش سخن نگفت.
این اعتدال، برگ برنده تمام دوران‌های زندگی پله بود. سانتوس در دهه ۶۰ میلادی و به دلیل حضور پله، یکی از بهترین تیم‌های جهان نام گرفته بود. این شهرت، مدیران باشگاه را بر آن داشت تا بازی‌های دوستانه‌ای را در سراسر جهان برگزار کنند. آنها در سال ۱۹۶۹ تصمیم می‌گیرند که با یکی از تیم‌های محلی نیجریه که بیش از ۲ سال درگیر جنگ داخلی بود، بازی دوستانه‌ای ترتیب دهند. طبیعی بود که فوق‌ستاره آن سال‌های جهان، نسبت به این اتفاق، واکنش مثبتی نداشته باشد اما پله، خیلی راحت قبول کرد تا در این بازی حضور داشته باشد. جالب آن‌که طرفین درگیر در این جنگ داخلی که به کشته شدن بیش از ۱ میلیون انسان منجر شد نیز توافق کردند تا ۴۸ ساعت آتش‌بس برقرار کنند تا پله بتواند به کشور آنها بیاید و بازی دوستانه انجام دهد.
یک‌بار دیگر هم هنری کیسینجر؛ وزیر امور خارجه وقت آمریکا، به برزیل رفت و در یک کافه، روبروی پله نشست و خیلی صریح به او گفت که فوتبال در آمریکا جوانه زده و حضور پله در یک تیم باشگاهی این کشور می‌تواند کمک زیادی به پیشرفت این ورزش در آمریکا و حتی نزدیک شدن بیشتر سیاست‌های آمریکا و برزیل کند. پله که در آن زمان هم پیشنهادهای وسوسه‌انگیزی از اروپا داشت، با رایزنی مسئولا کشورش، راهی آمریکا شد تا آمریکا تنها کشوری پس از برزیل باشد که وی برای لیگش بازی کرده است.
«پله» شاید تمام آن چیزی بود که مردم از ورزشی به نام فوتبال می‌خواستند
یک‌بار هم پس از یک دوره فشرده کاری و درحالی که اعلام کرده بود به یک تعطیلات بلندمدت نیاز دارد، به او اطلاع دادند که قرار است مسابقه‌ای خیریه به مناسبت هشتادونهمین سال تولد نلسون ماندلا برگزار شود. قید تعطیلات را زد و به آفریقای جنوبی رفت. هم در آن مسابقه خیریه حضور پیدا کرد و هم پیراهن امضاشده خودش را به ماندلا هدیه داد.
بازیکنی که اگر هم تمام منش و خوی صلح‌طلبانه‌اش را هم که کنار بگذاریم با یک مروارید سیاهی مواجه می‌شویم که می‌توانیم ساعت‌ها در یک نقطه بنشینیم و با ۱۲۷۹ گل به ثمر رسانده او، سرگرم شویم
این روحیه منعطف، در تمام دوره‌های حیات پله، قابل مشاهده است. اگرچه کارت قرمز از سال ۱۹۷۰ وارد دنیای فوتبال شد اما پله، جزو بازیکنانی بود که بازی درگیرانه‌ای نداشت. کمتر صحنه‌هایی از خطای عمد او در دنیای فوتبال ثبت شده است. در جریان یک بازی دوستانه، وقتی داور او را از بازی اخراج کرد، حدود ۷۰ هزار تماشاگر بازی، خواستار ماندن او در زمین شدند اما پله، هواداران عصبانی را به آرامش دعوت کرد و از هجوم آنها به داخل زمین خودداری نمود. به داور بازی آرامش داد و پس از بازی نیز عکسی به یادگار با او گرفت.
این رفتارها، شاید در دنیای امروز فوتبال، بیشتر به یک شوخی شبیه باشد اما پله، فوق‌ستاره‌ای بود که رویای زیبای میلیون‌ها عاشق فوتبال در سراسر جهان را رنگ‌آمیزی کرده بود. کارهایی در زمین انجام داد و گل‌هایی را به ثبت رساند که شاید تا آن زمان، تنها در ذهن فانتزی دوستداران این ورزش ثبت شده بود. دریبل‌های فوق‌العاده او و قدرت‌گل‌زنی با هر دو پا و سر، از پله، یک بازیکن تمام‌عیار ساخته بود؛ بازیکنی که در ۱۳۶۳ بازی خود، ۱۲۷۹ گل را به ثمر رساند؛ جشنواره‌ای از گل‌های مختلف در کلاس‌هایی متفاوت.
و همین یک دلیل کافی است تا پله، تا همیشه در ذهن فوتبال‌دوستان زنده بماند. بازیکنی که اگر هم تمام منش و خوی صلح‌طلبانه‌اش را هم که کنار بگذاریم با یک مروارید سیاهی مواجه می‌شویم که می‌توانیم ساعت‌ها در یک نقطه بنشینیم و با ۱۲۷۹ گل به ثمر رسانده او، سرگرم شویم و با این پرسش مواجه شویم که آیا فوتبال، چیزی فراتر از این ۱۲۷۹ گل خواهد بود و آیا این ورزش قرار است پس از پله، چیزی بیش از این ۱۲۷۹ گل را برای دوستداران خود داشته باشد؟
آری، پله شاید تمام آن چیزی بود که مردم از ورزشی به نام فوتبال می‌خواستند.
بدون دیدگاه