نمایشگاهی برای «مونه»ای که مشهور نیست

نخستین نمایشگاه انفرادی «بلانش هوشده-مونه» در ایالات متحده برگزار می‌شود.
به گزارش ایسنا، امپرسیونیسم همیشه مورد علاقه طرفداران بوده است و زمانی که این جنبش فرانسوی سال گذشته صدوپنجاهمین سالگرد خود را جشن گرفت، موزه‌های سراسر جهان با نمایشگاه‌های پی‌درپی آن را گرامی داشتند. مناظر نقاشی‌شده با ضربات آزاد قلم‌مو اثر «کلود مونه»، یکی از بنیان‌گذاران برجسته این جنبش، در همه جا دیده می‌شد. اما آثار هنری از مونه‌ی دیگر چندان دیده نشد.
در حقیقت، «مونه»ی دیگر، یعنی «بلانش هوشده-مونه»(Blanche Hoschedé-Monet) هرگز نمایشگاه انفرادی در ایالات متحده نداشته است (هرچند چند نمایشگاه در کشور زادگاهش، فرانسه، داشته است). تنها یک موسسه عمومی آمریکایی یعنی موزه هنر کلمبوس(Columbus) در اوهایو، آثار او را به نمایش گذاشته است و موزه‌های فرانسوی که نقاشی‌های منظره او را در اختیار دارند، بیشتر آن‌ها را در انبار نگه می‌دارند. البته تا به امروز. با افتتاح نمایشگاه «بلانش هوشده-مونه در نور» در «موزه هنر اسکنازی» (Eskenazi Museum of Art) در دانشگاه ایندیانا در ۱۴ فوریه، این نمایشگاه و کاتالوگ همراه آن نخستین نمایشگاه انحصاری درباره او در ایالات متحده خواهند بود.
«ژان-پیِر هوشده»، برادر کوچکتر «بلانش هوشده» در مقدمه یک نمایشگاه از آثار او در سال ۱۹۶۰ در گالری‌های چارلز ای. اسلتکین در نیویورک این سوال را مطرح کرد:‌ «چرا استعداد بلانش هوشده، که مدتی است مورد تردید نیست، همچنان نادیده گرفته می‌شود؟»
او سپس پاسخ داد: «پاسخ به این سوالات آسان است: الف) زیرا بلانش هوشده هرگز کمترین جاه‌طلبی را نداشت؛ ب) زیرا عروس کلود مونه بودن دقیقاً همان دلیلی بود که باعث شد از حمایت او یا از نام بزرگی که به او نیز تعلق داشت، بهره‌ای نبرد؛ ج) زیرا او تنها برای لذت شخصی خود نقاشی می‌کرد.»
«هوشده-مونه»‌ در طول زندگی خود حدود ۳۰۰ اثر نقاشی کرد. با این حال، ارتباط او با «مونه» زندگی‌اش را تعریف کرد و همچنان بر کارهایش سایه افکنده است. اوضاع زمانی پیچیده‌تر می‌شود که نقاشی‌های او تا حدودی شبیه آثار مونه به نظر می‌رسند.
«هالی پیرس»، معاون سرپرست بخش هنر اروپایی در موزه هنر اسکنازی و برگزارکننده این نمایشگاه، می‌گوید: «در نگاه اول، آثار او شباهت زیادی به نقاشی‌های مونه دارند. اما وقتی آثار هوشده-مونه را از نزدیک ببینید، می‌توانید تفاوت‌های آن را تشخیص دهید.»
«هوشده-مونه» بخش زیادی از آموزش‌های خود را از «مونه» فرا گرفت، اما استقلال سبکی خود را نیز توسعه داد. او نقاشی‌ها را به صورت مجموعه‌ای خلق می‌کرد، به عنوان مثال، یک سوژه واحد را از زوایای مختلف نقاشی می‌کرد. این کار با روش «مونه» که سری‌هایی از یک موضوع را در ساعات مختلف روز نقاشی می‌کرد، تفاوت داشت.
در مواقعی که این دو هنرمند با هم به فضای باز می‌رفتند و در کنار هم سه‌پایه‌های خود را می‌گذاشتند و یک موضوع مشترک را نقاشی می‌کردند، نقاشی‌ها در نهایت تفاوت‌هایی با هم داشتند. «پیرس» توضیح داد: «او سعی نمی‌کرد دقیقاً همان چیز را نقاشی کند. او واقعاً تلاش می‌کرد ترکیب‌بندی را به شیوه خودش بسازد.»
ترکیب‌بندی‌های «هوشده-مونه» معمولاً برنامه‌ریزی‌شده‌تر و متعادل‌تر بودند، در حالی که «مونه» بیشتر بر حس و حال جوی و ثبت یک لحظه گذرا تمرکز داشت.
آثار او نه تنها از نقاشی‌های مونه متمایز بودند، بلکه در مقایسه با همتایان زن خود مانند «مری کسات» و «برت موریسو» نیز متفاوت به نظر می‌رسیدند.
«هوشده-مونه» تقریباً به طور کامل یک نقاش منظره‌پرداز بود که در فضای باز کار می‌کرد.
«پیرس»‌ افزود: «حتی شگفت‌انگیزتر این است که او این نقاشی‌های بلندپروازانه در فضای باز را خلق می‌کرد، زیرا معمولاً در میان هنرمندان زن، به ویژه در اواخر قرن نوزدهم، بیشتر دیده می‌شود که آن‌ها به سوژه‌های داخل خانه می‌پردازند تا اینکه به طور جدی به منظره‌نگاری در فضای باز بپردازند.»
«هوشده-مونه» در سال ۱۸۸۲ میلادی نقاشی مناظر در فضای باز را آغاز کرد و خانواده‌ی بلانش در سال بعد به ژیورنی نقل مکان کردند و او از همان زمان به مونه در پیاده‌روی‌های روستایی و نقاشی در فضای باز ملحق شد.
داستان اولین ملاقات بلانش و کلود مونه و پیچ‌وخم‌های رابطه‌شان، خود به‌تنهایی یک ماجرای طولانی و پر پیچ‌وخم است.
بلانش در دوران کودکی در میان مجموعه‌ی هنر مدرن پدرش یعنی «ارنست هوشده» بزرگ شد. در ۱۱ سالگی، پدرش از «کلود مونه‌» ۳۵ ساله خواست که چند تابلو را برای اتاق نشیمن ویلای تابستانی آن‌ها نقاشی کند.
چند سال بعد، وقتی «ارنست هوشده» دچار مشکلات مالی شد و مجبور شد مجموعه‌ی هنری و املاکش را بفروشد، مونه خانواده‌ی او را به خانه‌ی خود در وِتوئی (Vétheuil) دعوت کرد تا با او، همسرش (کامی مونه) و دو پسرشان زندگی کنند. این تصمیم باعث شد که دو خانواده‌ی فرانسویِ شامل چهار بزرگسال و هشت کودک در کنار هم زندگی کنند.
در سال ۱۸۷۹ میلادی، «کامی» همسر «کلود مونه»‌ درگذشت. هم‌زمان، رابطه‌ی ارنست هوشده و همسرش (آلیس) تیره شد و «ارنست» از خانواده‌اش جدا زندگی کرد.
چند سال بعد، کلود مونه و آلیس هوشده پس از مرگ ارنست با یکدیگر ازدواج کردند. پس از این ازدواج، بلانش برای مدتی به عنوان دختر ناتنی «کلود مونه» محسوب می‌شد، تا اینکه در «بلانش»‌ ۱۸۹۷ با ژان مونه (پسر بزرگ کلود مونه) ازدواج کرد. با این ازدواج، مونه هم ناپدری و هم پدرشوهر بلانش شد!
از میان هشت فرزند این خانواده‌ی پیچیده، تنها «بلانش» به هنر علاقه نشان داد.
در سال‌های پایانی زندگی مونه، بلانش از او مراقبت کرد، حمایتش کرد تا مجموعه‌ی معروف نیلوفرهای آبی خود را تکمیل کند و پس از درگذشت «مونه»، خانه‌ی ژیورنی را حفظ کرد تا میراث هنری او زنده بماند.
امروزه، بازدیدکنندگانی که از خانه و باغ‌های مونه دیدن می‌کنند، این را مدیون «بلانش هوشده-مونه» هستند.
یک سال پس از درگذشت «مونه»، بلانش نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در نوامبر ۱۹۲۷ میلادی در گالری Bernheim-Jeune برگزار کرد. نمایشگاه دوم در سال ۱۹۳۱ میلادی برگزار شد و او به نمایش آثار خود در سالن مستقل‌های پاریس (Salon des Indépendants) و سالن «ورنون»(Vernon) ادامه داد؛ در حالی که منتقدان به آثارش علاقه‌ی بیشتری نشان می‌دادند.
شهر «ورنون»، نزدیک ژیورنی، همچنان به حفظ میراث «بلانش» ادامه داده است.
خانواده‌ی «بلانش»، آثارش را به موزه‌های مختلف فرانسه اهدا کردند. «موزه‌ی ورنون»(Musée Municipal de Vernon) بزرگ‌ترین مجموعه‌ی عمومی از آثار او را در اختیار دارد که شامل هشت نقاشی و یک اثر پاستل است.
این موزه در ۱۵۰مین سالگرد امپرسیونیسم در سال گذشته، نام خود را به «موزه‌ی بلانش هوشده-مونه» ، تغییر داد تا به این هنرمند منطقه‌ای ادای احترام کند.
«هالی پیرس»، مدیر نمایشگاه جدید «هوشده»، می‌گوید: «هنوز آثار زیادی از بلانش هوشده-مونه هستند که کشف نشده‌اند.»
در نمایشگاه «موزه هنر اسکنازی»،مجموعه‌ای از آثار او برای نخستین‌بار در فرصتی نادر در کنار هم به نمایش گذاشته شوند.
نمایشگاه «بلانش هوشده-مونه در نور» از ۱۴ فوریه تا ۱۵ ژوئن برگزار خواهد شد.