محمد حقیقت
در جشنواره کن ۲۰۲۵ فیلم «صراط» اثر بی نظیر اولیور لاکس از اسپانیا یک نمونه درخشان بود؛ ترکیبی از «بهشت و جهنم» به شکلی معجزه‌آسا و در قالبی وسترن گونه؛ یک گروه کنسرت تکنو را که در بیابان‌های مراکش در حال پایکوبی و لذت بردن هستند و آنقدر در خلسه می‌روند تا دنیا را فراموش کنند.
اعضای این گروه برای رسیدن به بهشت خود، قرار می‌شود در کنسرت بزرگ دیگری در جایی دورتر هم شرکت کنند، در این میان مردی به همراه پسرش به دنبال دختر ۱۵ساله خود می‌گردد که پنج ماه است در کوه های این کشور گمشده و از او خبر ندارد.
در حالی که رادیو اخبار مربوط به گسترش شعله‌های آتش‌سوزی را پخش می کند و ارتش در حال آماده باش جنگی است، اما مردم در کنار هزاران نفر چادرنشین در صحرای مراکش جمع شده‌اند تا پایان دنیا را با رقص و پایکوبی جشن بگیرند.
فیلمساز به شکل درخشانی این وضعیت پارادوکس‌وار میان واقعیت و پندار مردم را به تصویر کشیده و ما تماشاگران در آن شیرجه می‌زنیم! در میان این گردهمایی، نیمی پانک با سگ هستند و نیمی شرکت کننده در مهمانی «مرد سوزان». همان پدری که هدفش یافتن دختر گمشده اش است.
در میان رقص‌کنندگان، کسی می‌گوید پایان جهان همین جاست. در اثر حمله ارتش، گروه برگزارکننده این کنسرت، دیوانه‌وار پا به فرار می‌گذارند و خط «پل صراط» را دنبال می‌کنند. آنها که از جهنم آفریده شده بشر در گریزند آیا با عبور از پل صراط به بهشت می‌رسند؟
راه دشوار است و خار مغیلان بسیار…
«صراط» فیلمی شوک‌آور است که توانست جشنواره کن را تا آخر با خود همراه خود کند.
این فیلم متاسفانه از سوی هیات داوران کن به خوبی دیده نشد و هیات داوران ترجیح دادند دنبال «راه ساده» بروند و در نهایت نتوانستند در خط «صراط» بیفتند و راه‌شان به به بیراهه افتاد!!
بدون دیدگاه