سالگرد درگذشت چنگیز جلیلوند؛ هنرمندی که لنگه‌اش پیدا نمی‌شود!

«فکر نمی‌کنم لنگه جلیلوند بتواند به وجود بی‌آید.» این جمله را سیامک اطلسی که خود نیز مدتی پیش قربانی ویروس منحوس کرونا شد، در توصیف همکار خود، چنگیز جلیلوند، گفته است. صحبتی که منوچهر والی‌زاده، دیگر دوبلور نام آشنا هم بر آن تاکید داشته است.
به گزارش ایسنا، حنجره طلاییِ دوبله ایران، می‌گفت، عاشق کارش است و کارش برای او یک نفر محسوب می‌شود؛ همان‌طور که وقتی یک نفر را دوست داریم، به او عشق می‌ورزیم، دوبله هم برای مرحوم جلیلوند، چنین حالتی داشت.
چنگیز جلیلوند ـ دوبلور، مدیر دوبلاژ و هنر پیشه ـ سینما و تلویزیون بود که سال گذشته در چنین روزی ـ دوم آذر ماه ـ در پی مبتلا شدن به کرونا از دنیا رفت.
جلیلوند متولد ۱۳۱۴ در شیراز بود. او فعالیت هنری خود را سال‌ها قبل از انقلاب شروع کرد و مدتی نیز در خارج از کشور به سر برد. اما از آنجا که به گفته خودش عاشق ایران بود، سرانجام بعد از ۲۴ سال اوایل دهه هشتاد، به کشور بازگشت و کار دوبله را از سر گرفت. جلیلوند، پس از بازگشت از آمریکا، با فیلم «عصر روح» کارش را آغاز کرد و به جای لیام نیسن حرف زد.
جلیلوند در مقطعی که فیلم‌های فارسی هم احتیاج به دوبله داشتند و بازیگرها فقط بخش تصویری کار را بر عهده می‌گرفتند، به جای بازیگرانی چون بهروز وثوقی و محمدعلی فردین دیالوگ گفته بود. خودش در جایی گفته بود که فیلم سینمایی «قوطی»، اثر علی حاتمی یکی از قشنگ‌ترین کارهایش است. جلیلوند در این فیلم به جای دو شخحصیت با بازی وثوقی و ملک مطیعی صحبت کرده است.
البته فعالیت هنری جلیلوند فقط به دوبله و صداپیشگی محدود نمی‌شد. چهره با صلابت و دلنشین این هنرمند و توانایی هنری که تنها محدود به صدا نبود، سبب شد تا او در چندین فیلم و سریال نیز هنرنمایی کند. همین باعث شده بود تا جلیلوند از معدود دوبلورهایی باشد که علاوه بر صدا چهره‌ی آشنایی هم برای مخاطب دارند.
آخرین حضور تلویزیونی او بازی در سریال «سلمان فارسی» است. جلیلوند یک سال قبل از مرگش، در این سریال تاریخی که هنوز هم در حال تصویربرداری است، نقش کوتاهی در قامت یک اسقف رومی را ایفا کرد.