یادداشت

12:24

*محسن شایانفر
همایون و مرتضی عقیلی، برشی از سینمای قصه گوی شیرین گذشته هستند که شکر خدا، هم زنده هستند هم سالم و هم باانگیزه.
این روزها یک خلاء بزرگ از یک سینمایی که بخش‌های کهنه آن را بارها و بارها در شبکه‌های ماهواره‌ای می‌بینیم و چه نیکوست وقتی شاهدیم که مخاطبان همان سینما در سنین بالا همچنان تشنه همان بستر قصه گویی ساده هستند.
اگر به لحاظ جوانمردی هم باشد هم‌نسلان آنان بدون هیچ گناه و بدون هیچ محاکمه و تنها به اتهام واهی تداعی‌کننده نظام گدشته، خانه‌نشین شدند و سرانجام هم دق کردند و رفتند…
جامعه هنری قدر ماندگان اندک سینمای گذشته را می‌داند. اطمینان دارم که می‌توان در کنار سینمای جوان و بالنده، مسیر را هموار کنیم و راه حضور دوباره این سربازان پیر سینما را بگشاییم…

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *