حسن دادشکر: نمی توانم اعتبارم را مخدوش کنم

حسن دادشکر که چندی پیش به دلیل بیماری قلبی جراحی شده بود، می‌گوید حالش خیلی بهتر است ولی متاسفانه شرایط به گونه‌ای نیست که بتواند کار کند.
این هنرمند با سابقه تئاتر که بیشتر در حوزه تئاتر کودک و نوجوان فعال است، از دشواری کار تئاتر در وضعیت فعلی می‌گوید، از اینکه نمی‌تواند اعتبار چندین ساله خود را مخدوش کند و اینکه نمی‌تواند به تئاتر به عنوان سرگرمی صرف بنگرد.
او به ایسنا می‌گوید: خوشبختانه حالم خیلی بهتر است و خداوند سلامتی دوباره‌ای به من بخشید.
این هنرمند در پاسخ به این سخن که آیا بنای اجرای کار تازه‌ای دارد، توضیح می‌دهد: کار هست ولی متاسفانه حمایت نیست در حالیکه تئاتر بدون حمایت مالی، نمی‌تواند سرپا بماند. از طرف دیگر من هم راضی نیستم به خاطر گیشه کار کنم. بنابراین به اجبار، از اجرای تئاتر دور مانده‌ام.
دادشکر با اشاره به دشواری کار تئاتر در وضعیت فعلی ادامه می‌دهد: به اجبار شرایط، به هر دری می‌زنیم، با مشکلات گوناگونی رو به رو می‌شویم. اولا که هر جایی بخواهیم کار کنیم، عده زیادی در صف ایستاده‌اند و از سوی دیگر به پدیده‌های فرهنگی هم به اندازه کافی اهمیت داده نمی‌شود. در حالیکه دوست دارم راهی را که از دیرباز آغاز کرده‌ام، با همان سبک و سیاق ادامه بدهم. دلم نمی‌خواهد به دلیل دغدغه نان شب کاری کنم که وجهه هنری چندین ساله‌ام را از بین ببرم اما اجرای تئاتر در این شرایط نیازمند دوندگی‌هایی است که دیگر از من بر نمی‌آید. شرایط بسیار سخت است و عبور از آن هم بسیار سخت‌تر.
این کارگردان و بازیگر تئاتر که سال‌ها با کانون پرورش فکری همکاری داشته و در این مکان آثار متعددی را روی صحنه برده است، می‌افزاید: بیشتر مایلم با کانون کار کنم چون احساس می‌کنم خانه‌ام است حتی با اینکه بودجه‌اش از مراکز دیگر کمتر است، باز هم برای در اولویت است. اما حاضر هم نیستم به مواردی تن بدهم که نه دانشم اجازه می‌دهد و نه نگاهی که به تئاتر دارم می‌گذارد که به سمت آثار سرگرم‌کننده بروم.
او با تاکید بر وظیفه اجتماعی تئاتر خاطرنشان می‌کند: تئاتری که از اندیشه تهی باشد، شو است و نه تئاتر. البته که باید انواع تئاتر وجود داشته باشد همچنانکه در دنیا هم چنین است ولی ما مسیری را که تئاتر دنیا طی کرده، نرفته‌ایم و گاهی می‌خواهیم بدون طی این مسیر، پرش کنیم که شدنی نیست زیرا راهِ تئاتر با اندیشه و انرژی و توان کافی طی می‌شود ولی ما یاد گرفته‌ایم به همین جرقه‌های کجدار و مریز بسنده کنیم.
دادشکر یادآوری می‌کند: بدون حساب و کتاب و بدون پشتوانه‌های قوی فرهنگی و زمینه‌های فراگیر اجتماعی، نمی‌توان تئاتر کار کرد. ما نسلی را پرورش دادیم ولی متاسفانه بعد از آن هیچ اتفاقی نیفتاد و این جریان تداوم پیدا نکرد.