پایانی بر پرونده یک فیلم
17:03
بانی‌فیلم: مصیبت‌های سومین فیلم سعید روستایی با تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی گویا نه تنها ادامه دارد بلکه تمامی هم ندارد؛ از عدم موفقیت در جشنواره کن سال گذشته با وجود صرف هزینه‌ها، فروش پایین در اکران در سینماهای فرانسه و دبی، زاویه پیدا کردن با مدیران سینمایی و دست آخر آنچه که نوروزبیگی مدعی شده، طرح شکایت در قوه قضاییه…
اما اصل مشکل «برادران لیلا چیست؟ چرا ارشاد و مدیران سینمایی‌اش با آن دچار تعارض شده‌اند و دلیل جلوگیری از اکرانش در سینماهای ایران چیست؟
در ابتدا باید متذکر شد، آنچه که باعث شد این فیلم مورد غضب سازمان سینمایی وزارت ارشاد دولت ابراهیم رییسی قرار گیرد، شرکت کردن در فستیوال کن بدون کسب پروانه نمایش از ارشاد بود؛ جدا از موضوع «برادران لیلا» و داستانش که برخی، نشانه‌گذاری‌های آن را منطبق با شرایط سیاسی و اجتماعی ایران مشابه و شخصیت‌های داستانی‌اش را مابه‌ازاهایی در کشور می‌دانند، اما مدیران ارشاد تصور می‌کنند که سهل‌گیری و مماشات کردن با «برادران لیلا»، راه را برای مخالف‌خوانی سایرن بازتر می‌کند و در نهایت از دامنه نفوذ و احاطه سازمان سینمایی بر تمامی وجوه و روال حضور فیلم‌های ایرانی در فستیوال‌های خارجی می‌کاهد.
این شیوه مدیریتی از جانب ارشاد البته به نوع فلسفه وجودی حاکمیتی مدیریت برمی‌گردد؛ مدیریتی که اجازه کمترین حرکتی به جز آنهایی را که خود طراحی کرده و مجوز داده نمی‌دهد.
سازمان سینمایی می‌گوید دلایلش برای توقیف فیلم «برادران لیلا» این‌هاست؛
مسئولان این فیلم، «اصرار بر ادامه مسیر اشتباه» و «تخلفات آگاهانه و رفتار مغایر با قوانین» دارند؛ و اینکه دست آخر، نپذیرفتن اصلاح فیلم [سانسور و اصلاح] از سوی کارگردان پیش از نمایش در جشنواره‌های بین‌المللی»…
بر کسی پوشیده نیست که برای ساخت و تولید یک فیلم سینمایی، چه هزینه‌های گزافی و چه بودجه‌هایی صرف می‌شود، -فارغ از اینکه محل تامین بودجه فیلم کجاست و چه کسی سرمایه خود را برای تولید هزینه کرده- آنچه که به شدت در مقوله تولید فیلم مهم است و باید به آن توجه کامل شود، تامین امنیت سرمایه‌گذاری و بودجه‌های صرف شده است.
در طول سایلن متمادی و به دلیل بهره‌مندی بسیاری از پر.ژه‌های سینمایی از منابع مالی دولتی و شبه‌دولتی، نزد مدیران سینمایی هیچ صرافتی برای محافظت از سرمایه فیلم‌ها وجود ندارد.
همین شیوه‌های مدیریتی در ارشاد و زیرمجموعه‌های تابعه آن است که موجب شده فاصله‌ای زیاد میان آنان با فعالان بخش خصوصی به وجود آید…
مدیران سینمایی ارشاد مانند سایر سطوح مدیریتی در جامعه، یاد گرفته‌اند که نگاه «تحکمی» و «سلبی» از اصول مهم و تاثیرگذار در نحوه پذیرش تصمیم‌های‌شان توسط نفر مقابل است.
این شیوه‌های ارشادی، هرچند به دلیل تغییر در دیدگاه‌ها و رشد و تکامل نگاه پرسشگر جامعه، دیگر همچون گذشته کارآیی و تاثیر ندارند، اما همین نگاه مدیریت حاکم، بر میزان زحمت دست‌اندرکاران رشته‌های هنری مانند سینما می‌افزاید!
برگردیم به موضوع تنگناهای سومین فیلم سعید روستایی؛
به نظر می‌آید برای توقیف «برادران لیلا»، دلیل غالب و اصلی، حضور ترانه علیدوستی در فیلم و مسایل ناشی از اعتراضات ماه‌های اخیر نیست، بلکه هدف از ایجاد این تنگناها برای سازندگان «برادران لیلا» نشان دادن جایگاه حاکمیتی سازمان سینمایی و توجه دادن به «زور و بازوی» ارشاد و برقراری توازن میان آنچه‌ست که در مورد این فیلم رخ داده با آن چیزی که قدرت مدیریتی سازمان سینمایی قصد دارد با اعمالش، قدرت تحلیل رفته‌اش را احیا کند!
با مسایلی که برایش پیش آمده، به شکل قطعی می‌توان نتیجه گرفت که دیگر امیدی برای اکران «برادران لیلا» و گرفتن مجوز پخش اینترنتی آن وجود ندارد.
دلایل متفاوت است اما آنچه قطعیت دارد این است که «لیلا» و «برادرانش» در تله محاصره ارشاد و مدیرانش گیر افتاده‌اند و با نگاهی به مسایل می‌شود از همین حالا گفت که پرونده اکران و مجوز گرفتن این فیلم برای پخش از طریق درگاه‌های اینترنتی پایان یافته است.
بدون دیدگاه