یک روی این سکه پر از یأس و ناامیدی است!

حمیدرضا اندرز، هنرمند نقاش با اشاره به این واقعیت که کرونا نیز مانند سایر فجایع اتفاق خوبی نیست، درباره تاثیر این بیماری مهلک بر هنر می گوید: «پدیده‌ای که ذاتا مشکل ساز است و با خود غم می‌آورد، نمی‌تواند منبعی برای ایجاد یک اتفاق خوب باشد.»
این هنرمند که به تازگی نمونه‌ای از آثارش را در نمایشگاه گروهی «تابستانه» به نمایش گذاشته بود، در گفت‌وگویی با ایسنا درباره طولانی شدن روند شیوع ویروس کرونا و تبعات آن اظهار کرد: «اوایل شروع همه گیری این ویروس، نگاه مثبتی وجود داشت مبنی بر اینکه با حضور در خانه، کارهای مفیدی مثل کتاب خواندن می‌توان انجام داد. نکته‌ای که وجود دارد این است که وقتی این روند طولانی شود، فرسایشی می‌شود و آنچنان که باید کارایی ندارد. اما باز هم انسان‌ها متفاوت هستند و ممکن است درباره فردی این شرایط نتیجه ی عکس داده باشد.»
اندرز با اشاره به این نکته که مثل تمام دنیا در کشور ما نیز اولین تأثیر کرونا بر چرخه اقتصاد بوده و با خارج کردن این چرخه از حالت تعادل اشکال بزرگی در آن به وجود آورده است، گفت: «خریداران هنر در تمام دنیا زمانی که دچار کمبود منابع مالی می‌شوند اولین چیزی که از سبد خرید خود حذف می‌کنند محصولات فرهنگی و هنری است. این است که حوزه هنر دچار آسیب شده و تولید هنر نیز از طرف دیگر به دنبال این اتفاقات دچار وقفه شده است.»
این مدرس هنر، در پاسخ به پرسشی درباره بردن هنر به سمت فضای مجازی در دوران کرونا، تصریح کرد: ذات هنر تماس مستقیم و بازدید از نزدیک است؛ به غیر از سینما که خودش رسانه‌ای است که تبدیل به تصویر می‌شود و امروزه امکانات جدیدتری نیز به آن اضافه شده است. حتی اگر بهترین فیلمبردار هم از تمام زوایا، یک تئاتر را فیلمبرداری کند باز هم آن تجربه مشاهده نفس به نفس اتفاق نمی‌افتد.
این هنرمند نقاش با اشاره به اینکه در دوران شیوع ویروس کرونا خیلی کم پیش آمده است که به صورت مجازی از گالری یا نمایشگاهی بازدید کند، در عین حال درباره تأثیر این ویروس بر هنر نقاشی، چنین ابراز عقیده کرد: «خلق یک نقاشی کاملا انفرادی است. یعنی یک نقاشی کاملا در تنهایی، انزوا و خلوت اتفاق می‌افتد و این چیزی است که اگر کرونا نیز وجود نداشت با همین روند انجام می‌شد.»
او در عین حال گفت: «نقاشی هنری است که با وجود اینکه خلق آن در خلوت و انزوا انجام می‌شود اما لذت آن در تماشای حضوری آثار است که برگزاری نمایشگاه مجازی آنچنان که باید این لذت را ایجاد نمی‌کند.»
اندرز در پاسخ به سوالی که از او درباره اقبال هنرمندان نسبت به برگزاری نمایشگاه های مجازی پرسیده شد، گفت: «من شخصا خیلی آدم دیجیتالی‌ای نیستم و فعالیت زیادی نیز در فضای مجازی ندارم که این تا حدی از نابلدی من است. دیده‌ام که برخی از هنرمندان و گالری‌ها به عنوان امکان یک بخش مجازی راه اندازی کرده‌اند اما اینکه چقدر نتیجه‌دار بوده را در جریان نیستم.»
به گفته این هنرمند زمانی که شرایط بد باشد به همه چیز تسری پیدا می‌کند و نمی‌توان منکر شد تأثیری که شیوع این ویروس تا به امروز بر حوزه هنر گذاشته، تأثیر بدی بوده است.
او در پاسخ به این سوال که آیا می‌توانیم به عصر پساکرونا در هنر فکر کنیم؟ گفت: «مثل دو روی یک سکه است که یک روی آن پر از یأس و ناامیدی است.»
اندرز به حرفهایش اضافه کرد: «این هم یکی از تجربه‌هایی است که بشر در حال پشت سر گذاشتن است؛ اما بالاخره هر چند طولانی مدت اما تمام خواهد شد.»
این هنرمند در آخر با اشاره به اینکه نمایشگاه‌های با چندین تفکر راه اندازی می‌شوند و گاهی اوقات خیلی نمایشگاه‌ها بی ربطی از آب در می‌آیند، گفت: «نمایشگاه‌های گروهی گاهی اوقات تبدیل به پدیده‌ای می‌شوند که گروهی بودن و اینکه چه کسی گردآورنده آن است، اهمیت پیدا می‌کند.»