از هنر که حرف می‌زنیم از «بی‌قراری» می‌گوید. نوعی از بی‌قراری که گویا فقط محدود به او هم نمی‌شود. به عباس کیارستمی اشاره می کند و با اشاره به دیالوگی از او، می‌گوید: یک بار از آقای کیارستمی پرسیدم که چرا کارهای مختلف انجام می‌دهی و او گفت من بی‌قرارم. فکر می‌کنم من نیز بی‌قرار بوده و هستم و همواره دلم تجربه‌های تازه‌تر می‌خواهد.
به گزارش ایسنا، ابراهیم حقیقی ۱۳ مهر ماه، ۷۶ ساله شد. از آن ۷۰ و چندساله‌های فعال که انگار هیچ وقت قصد بازنشستگی هم ندارند. آخرین نمایشگاهش با نام «دلتنگی» همین چند ماه قبل در گالری اعتماد برگزار شد. نقاشی‌هایی با تکنیک پاستل که حدود ۱۰ روز بازدید داشت.
او در دهه‌های گذشته از عمرش، شاخه‌های مختلفی از هنر را تجربه کرده است. حقیقی که دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و عضو انجمن بین‌المللی طراحان گرافیک است و تصویرسازی چندین کتاب و طراحی و ساخت تیتراژ بسیاری از فیلم‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی را در کارنامه خود دارد، دیدن عکس از دوران نوجوانی و جوانی را در شکل‌گیری نگاهش به هنر بسیار موثر می‌داند.
او در خاطراتش همچنین بر نقش موثر «کتاب هفته» به سردبیری احمد شاملو و تصویرگری‌های مرتضی ممیز در شکل گیری نگاه هنری اش اشاره می‌کند که حدودا سال ۴۶ منتشر می‌شد و برای مخاطب بسیار تازگی داشت و تاثیرگذار بود.
«کتاب هفته» در تاریخ نشر معاصر ایران و در عرصه مطبوعات جایگاهی یگانه دارد و آغازی است برای دوران تازه‌ای در عرصه هنر و ادبیات. انتشار کتاب هفته را شاملو به عهده داشت و مرتضی ممیز با طراحی‌هایش چهره‌ای متفاوت به آن داد و حاصل اندیشه دو هنرمند، حادثه‌ای شد در تاریخ مطبوعات ایران که کتاب هفته نام گرفت. (مجله آزما/ شماره ۱۰۷)
در کنار تاثیرپذیری از نام‌های بزرگی چون شاملو و ممیز، ابراهیم حقیقی که حالا خود هنرمند بزرگی برای ایران زمین است، از تاثیر پرویز کلانتری و نورالدین زرین کلک هم یاد می‌کند؛ «معلم نقاشی‌ام در یاد دادن نقاشی و نگاهم به این عرصه موثر بود. آن زمان از روی جلد کتاب‌های جیبی که با طرح‌هایی از پرویز کلانتری، زمان زمانی و نورالدین زرین‌کلک منتشر می‌شد، کپی می‌کردم.»
حقیقی در دوران کرونا هم بیکار نماند و نمایشگاه آنلاینی از آثار خود را در گالری گلستان برگزار کرد که آنها را در قرنطینه خلق کرده بود. او در این مجموعه آثار، با استفاده از نمادهای ویروس جهان‌شمول کرونا از دستمال کاغذی و ژل‌های ضدعفونی کننده گرفته تا ماسک و دستمال کاغذی در آثار مشهور هنری جهان، کرونا را به تاریخ دنیای هنرهای تجسمی برده بود.
در نهایت حدود ۱۰۰ اثر در این زمینه خلق شد که حدود ۴۰ اثر آن را در اینستاگرام منتشر کرد.
سال ۹۲ ابراهیم حقیقی به نمایندگی از هنرمندان تجسمی کشور خواسته‌هایش در این حوزه را با رییس جمهور وقت در دولت یازدهم در میان گذاشت.
او از هنرمندان تجسمی به عنوان خانواده بزرگی یاد و تاکید کرده بود که هنرهای تجسمی برخلاف برخی نظرات، اصلا برای تفریح نیست، بلکه این خانواده از صبح تا شب با آن زندگی می‌کنند و برایشان همچون اکسیژن است.
حقیقی خواسته بود تخصیص یک درصد اعتبارات عمرانی برای خرید آثار هنری مصوب شود و تبصره‌های دیگری از جانب بانک‌ها و دیگر مراکز که معوق مانده نیز به جریان بیفتد تا کمکی به احیای هنرهای تجسمی باشد.
او از وزیر ارشاد وقت درخواست کرده بود، دوسالانه‌های هنری را دوباره به انجمن‌ها بسپارند و آنها را احیا کنند و همچنین خواستار گسترش فعالیت گالری‌ها در شهرستان‌ها شده بود.
این هنرمند پیشکسوت با اظهار تأسف از وضعیت موزه هنرهای معاصر هشدار داده بود، رده این موزه که جزو ۱۰ موزه برتر دنیاست در حال نزول است. در حالی که ما در ایران در کل منطقه بیشترین تعداد هنرمند را داریم.
ابراهیم حقیقی احیای مجلات هنری و نیز ایجاد مکانیزمی برای اشتغال فارغ‌التحصیلان هنری را خواستار شده بود و در این زمینه تاکید کرده بود: خانه هنرمندان ایران می‌تواند به وزارت ارشاد کمک بسیاری کند چرا که همه اصناف هنری در آن فعالیت دارند.
انتهای پیام
بدون دیدگاه