بهروز شعیبی: دور از انصاف است که فیلمسازان را در دو گروه ارگانی و غیرارگانی دسته‌بندی کنیم

کارگردان «آغوش باز»‌: با دوره‌های فشرده، حامد کمیلی را خواننده کردیم!

بهروز شعیبی که با فیلم «آغوش باز»‌ در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد به ارائه توضیحاتی درباره خوانندگی حامد کمیلی در این فیلم پرداخت.
کارگردان فیلم سینمایی «آغوش باز» از آثار راه‌یافته به بخش سودای سیمرغ چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، در گفت‌وگو با ایرنا درباره نسبت این فیلم با کارنامه فیلمسازی خود گفت: برای خود من کارگردانی این فیلم تجربه متفاوتی بود. آن اتفاقی را که در ارتباط با مخاطب برای فیلم رقم خواهد خورد، نمی‌دانم، هرچند به آن امیدوارم اما خودم فکر می‌کنم این فیلم نسبت به فیلم‌های قبلی‌ام، ارتباط بیشتر با طیف گسترده‌تری از مخاطبان پیدا خواهد کرد.
وی افزود: هم در مرحله نگارش فیلمنامه و هم در مرحله اجرا سعی کردیم ژانر و گونه جدیدی را تجربه کنیم. خودم به‌شخصه چنین تجربه‌ای در کارنامه‌ام نداشتم. حتی قبل از ورودم به سینما و زمانی که فیلم‌های تلویزیونی می‌ساختم، چیزی که به این جنس از فیلمسازی تنه بزند، در کارنامه‌ام نداشتم.
شعیبی درباره تولید «آغوش باز» با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و تفاوت آن با تجربه‌های قبلی‌اش که سرمایه‌گذاری دولتی داشته است، گفت: به هر حال هر فیلم و هر قصه‌ای، یک سرمایه‌گذاری مخصوص به خود را می‌طلبد. شاید خیلی نگاه دور از عدالت و انصافی باشد که بخواهیم فیلمسازان را در دو گروه ارگانی و غیرارگانی دسته‌بندی کنیم. قاعدتا سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در سینما باید تداوم داشته باشد و این تداوم در حالی اتفاق می‌افتد که سرمایه‌گذار امیدی برای بازگشت سرمایه برای ساخت فیلم‌های بعدی داشته باشد.
وی افزود: برخی از فیلم‌ها در جریان سینمای مستقل در همه جای دنیا وجود دارد که می‌دانیم از منظر سرمایه‌گذاری ممکن است دچار شکست شود. به تعبیری برخی از فیلم‌ها اساسا درآمدزا نمی‌توانند باشند اما نمی‌توان لزوم تولید آن‌ها به‌عنوان یک کالای فرهنگی را نادیده گرفت.
وی ادامه داد: بالاخره همین آثار هم در بخشی از فرآیند عرضه در سینمای ایران کار می‌کند، هم در عرصه بین‌الملل و هم در چرخه اکران داخلی و برای مخاطب خاص. به همین دلیل شرایط سرمایه‌گذاری در یک فیلم، تقریبا در همان مرحله نگارش فیلمنامه مشخص است. اگر کمی تحلیل‌ها و آنالیزهای ما در این حوزه دقیق‌تر شود، دیگر از واژه‌هایی مثل فیلم ارگانی استفاده نمی‌کنیم.
شعیبی درباره استفاده از صدای حامد کمیلی به‌عنوان یک خواننده در فیلم «آغوش باز» هم گفت: زمانی که در مرحله پایانی نگارش فیلمنامه بودیم، خیلی به این موضوع فکر می‌کردیم. دعوت از حامد کمیلی به این دلیل نبود که او دوست من است و قبلا سابقه همکاری با هم داشته‌ایم، بلکه می‌خواستیم این نقش را به بازیگری بسپاریم که ابعاد مختلف آن مانند خوانندگی را بتواند اجرا کند. واقعیت این است که دوستان عزیزی در حوزه موسیقی دارم که خوانندگان بسیار خوبی هم هستند و به دعوت از آن‌ها هم فکر کردم اما در نهایت به حامد کمیلی رسیدیم.
وی افزود: مسعود سخاوت‌دوست و حامد کمیلی، قبل از نهایی شدن ترانه‌های فیلم، دوره آموزش موسیقی را آغاز کردند. حامد کمیلی به‌صورت ناگهانی وارد جریان فشرده آموزش خوانندگی شد و خیلی تلاش کرد خودش را به این استاندارد نزدیک کند. او مانند یک خواننده حرفه‌ای دوره دید و تمرین کرد. مضاف‌بر اینکه او بیس اصلی برای خوانندگی یعنی صدای خوب و آشنایی مقدماتی هم با موسیقی را هم داشت. از چند ماه پیش از آغاز فیلمبرداری تمرین‌های جدی را شروع کرد. به پشتوانه همین تمرینات هم ترانه‌هایی که در فیلم می‌شنوید، تولید شد.
کارگردان «آغوش باز» در پاسخ به این پرسش که آیا در فرآیند تولید به این گزینه فکر نکردید که از صدای یک خواننده به جای صدای کمیلی استفاده کنید؟ گفت: بله فکر کردیم. گزینه‌های مختلفی هم مطرح می‌شد اما دلیلی که روی این گزینه به اجماع رسیدیم این بود که وجه بازیگری این کاراکتر را نباید فراموش کنیم و می‌خواستیم از فردی دعوت به همکاری کنیم که برای هر دو وجه این کاراکتر پاسخگو باشد. ما خواننده‌های خوبی داریم که تجربه بازیگری هم داشته‌اند اما جمع‌بندی ما دعوت از حامد کمیلی بود.
نمی‌خواستیم «آغوش باز» برای همین مقطع زمانی که در آن زندگی می‌کنیم، تاریخ مصرف داشته باشد. این فیلم حرف کلان‌تری درباره روابط انسانی دارد. معتقدم گاهی در فیلم‌های اجتماعی خود، دچار این اشتباه می‌شویم که موضوعات را فقط برای زمانی کوتاه مطرح می‌کنیم
شعیبی درباره رویکرد اجتماعی فیلم «آغوش باز» و فقدان نگاه نقادانه در آن تأکید کرد: اساسا قرار نبود این فیلم چنین کارکردی داشته باشد. نمی‌خواستیم فیلم «آغوش باز» برای همین مقطع زمانی که در آن زندگی می‌کنیم، تاریخ مصرف داشته باشد. این فیلم حرف کلان‌تری درباره روابط انسانی دارد.
وی افزود: معتقدم گاهی در فیلم‌های اجتماعی خود، دچار این اشتباه می‌شویم که موضوعات را فقط برای زمانی کوتاه مطرح می‌کنیم. برخورد ما با برخی سوژه‌های اجتماعی به‌صورت خبری است. غافل از اینکه سینما باید در دوره‌های زمانی مختلف کار خودش را انجام دهد. مانند فیلم‌هایی از سینمای کلاسیک که همچنان تماشای آن‌ها برای ما جذاب هستند.
وی افزود: به همین دلایل خیلی پرهیز کردم که «آغوش باز» فیلمی تاریخ‌مصرف‌دار نباشد، حتی اگر قرار باشد از جریان تبلیغات عجیب و غریب برخی از دوستان برای فیلم‌هایشان عقب بمانم. فکر می‌کنم تبلیغات هر فیلمی در کوتاه مدت و بلند مدت باید موثر باشد. خیلی نمی‌خواهم درگیر التهابات کاذب شوم و لااقل تلاشم در فیلمسازی این بوده و هست.
شعیبی درباره فاصله زمانی طولانی میان صدور پروانه ساخت و تولید این فیلم هم توضیح داد: خیلی از فیلم‌هایی که قرار بود سال گذشته تولید شوند، به دلیل شرایطی که همه ازآن‌ خبر داریم، تولیدشان به تأخیر افتاد. ما هم جزو همان گروه‌های فیلمسازی بودیم. قرار بود زودتر این فیلم ساخته شود اما اساسا دیرتر کار را شروع کردیم و به همین دلیل امسال توانستیم آن را به جشنواره برسانیم.