گزارشی از سی و هفت اثر از عکاسان ایرانی

این روزها گالری مژده میزبان نمایشگاه “هستم، آن‌چه می‌بینم” است که دیده های هنرمند عکاس را به عنوان یک اصالت وجودی زیر ذره بین برده است.
به گزارش رسیده، در این نمایشگاه سی و هفت اثر از عکاسان ایرانی به نمایش درآمده است. عکاسانی از چند نسل‌ مختلف با تجارب، نگاه و سابقه‌های متفاوت نسبت به دنیا و مسائل پیرامون خود؛ هر کدام از آنها جهان‌بینی خاص خود را با ثبت لحظات توسط دوربین عکاسی به نمایش گذاشته‌اند.
هنگام ورود به نگارخانه اولین دیواری که خودنمایی می‌کند دیوار رو‌به‌روی در ورودی است. هفت اثر سیاه و سفید روی دیوار با سوژه های اجتماعی و فیگوراتیو مانند پرتره لیلی متین دفتری اثر احمد عالی به مخاطب خوش‌آمد می‌گویند و حس نوستالژی می آفرینند.
در کنار بیانیه نمایشگاه که روی دیوار زرشکی رنگ گالری نصب است اثر مریم زندی روی بوم چشم را می‌نوازد، عکسی طبیعت گرایانه که بنا به تجربه زیسته مخاطب می تواند معناهای متفاوت خلق کند با فضای خالی سفید بسیار که لحظه ناب پرواز انبوه پرندگان از درختی خوش رنگ را ثبت کرده است.
سوژه‌های آثار نمایشگاه متنوع اند اما با چیدمانی فکر شده، سوژه‌های مشابه در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و دیوار را به قسمت‌های کوچکتر با مفاهیم همگن تقسیم می‌کنند که هر چیدمان شما را با خود به دنیایی متفاوت می‌برد.
سهراب احمدی کیوریتور نمایشگاه، تم، انتخاب عکاسان و آثار را مبتنی بر اصلی می‌داند که در نقد مدرن بر اساس فضا و جغرافیا، به “خط افق” معروف است، او توضیح می‌دهد: «در این تفکر بین منِ خلاق، جهان پیرامون و تصویر، رابطه در ابتدا نظیر به نظیر است اما هر چه نزدیکی عکاس به تصویر بیشتر می شود خط افق زمین و آسمان یکی شده و نمی توان تشخیص داد که به راستی تصویر خلق شده، تصویری از درون عکاس است یا از برون. در واقع عکاس در این نمایشگاه اندیشه ورزی است که انتخاب هایش مبتنی بر زیبایی شناسی سنتی نیست. فرم و محتوا چفت و بست کامل دارند و علت آن است که هر فرم زاییدهٔ اندیشه ای است متناسب با همان فرم و چیزی جز آن بیانگری لازم را نخواهد داشت.»
عباس کیارستمی، هنرمند بین المللی ایران با منظره‌ای خوش رنگ از دشت‌های بکر ایران به حتم یکی از مصداق های این خط افق اندیشگی ست که با یک عکس تک نسخه در گالری مژده حضور دارد؛ این عکس زیبا و انرژی بخش با ابعاد ۲۸x۴۳ دست دل مخاطب را می گیرد و او را به دنیای فیلم هایی مانند خانه دوست کجاست می برد.
اما دردی که در عکس محمد فرنود موج می زند و” زندان درون ” نام دارد و تصویری تکان دهنده از مسافران قطاری را به ما نشان می‌دهد که گویی در کوپه‌ها اسیر شده اند و برای فرار، مهاجرت را ناگزیر برگزیده اند هم خوانشی دیگر از “هستم، آنچه می بینم” است.
هر چند تماشای زاویه نگاه چهره های به نام مانند مهدی سحابی،آرمان استپانیان, سیامک زمردی مطلق، آلفرد یعقوب زاده و … جذابیت های خاص این نمایشگاه است اما عکس های جوانان تثبیت شده ای مانند بابک حقی که سوژه هایی مانند انعکاس تصویر اجسام و درختان را روی آب آسفالت‌های شهر دیده اند تماشایی ست.
دیگر هنرمندان حاضر نمایشگاه ” هستم، آن‌چه می‌بینم” شهرام احمدزاده، مهدیه افشار، رامین حائری زاده، مجید حجتی، هوفر حقیقی، سارا ساسانی، مریم سعیدپور، نازلی عباس‌پور، نازلی عباسی، فرشاد فرشته حکمت، پریسا فهامی، بابک کاظمی، مجید کورنگ بهشتی و وحید مومن‌زاده هستند که آثارشان تا ۲۳ شهریور با به تماشاست و علاقمندان با رعایت تمامی قوانین بهداشتی و فاصله اجتماعی می توانند در گالری مژده به نشانی سعادت آباد، خیابان علامه شمالی، کوچه هجدهم شرقی، پلاک ۲۷ دیدن کنند.

گزارش از کیمیا نخعی