۸۲ سال پیش وقتی از سپیده‌دم یک روز پاییزی در روستا متولد شد، قامت کوتاهی داشت. بعدها چه منتقد کهنه‌کار او را مرد شماره یک فوتبال بداند؛ چه با عنوان «شماره دو» از کنارش بگذرد. فرقی نداشت.
ادسون آرانتس دو ناسیمنتو یکی از تاریخچه‌های امروز فوتبال جهان است. فوتبال ۱۷ سالگی‌اش قوتی شگفت‌آور دارد؛ آنجا که استرس دقیقه ۹۰ را با دریبل‌های پشت هم، مثل بر هم زدن چند ورق کاهی انجام می‌داد. برآورد قیافه گزارشگر فوتبال در چنین حالتی دیدنی بود.
او که همواره در خطوط چهره‌اش احساس نهانی از گلزنی حس می‌شد. گاه اما سکوتی پرطنین دارد. لحظه‌ای هم انگار به کسوت خیرخواه مردم درمی‌آید. گویی با جداولی در دست و پژوهشی زیر بغل به ثبت پایگاه آدمیان از شمال ترس کوراسویس تا جنوب نیویورک پرداخته است.
مهمتر از آن رد سرانگشتان او بر سطور است. عین فوتبالیست ساده به بطن ماجرا می‌زند، تکه‌ای از روحیه آدم‌ها در محیط را برداشت می‌کند و توپ فوتبال را به سمفونی حروف سربی می‌سپارد.
کمی سخت است که فوتبالیست باشی و ۳ بار قهرمان جهان شوی. اما فوتبالیست ساده آن دوران از روستا آمده به خوبی همین معادله را نوشته بود؛ ساده، بی‌تخیلی منجمد و با ادراکی از ریتم توپ گرد در لابه‌لای مفهوم!
پله همچون چهره ۸۲ سالگی‌اش با پرتره‌های متفاوتی به چشم می‌آید. جادوگر مستطیل سبز گاه در قامت جادوگر توپ گرد، کمی بعد تر در شمایل سیاستمدار و بعد فقط فوتبال فوتبال و فوتبال.
مردی که زندگی‌اش را در چند ژانر بسته‌بندی نمی‌توان کرد. همچنان در گوشه‌نگاه او دقیقه ۹۰ مشاهده می‌شود. حالا جادوگر مستطیل سبز، پله در جهان دیگر زیست می‌کند.
بدون دیدگاه