حسین تولایی که معتقد است تبلیغ کتاب باید انجام شود تا به تولید آن برسیم، می‌گوید: وقتی ناشران و کتابفروشی‌ها حمایت نمی‌شوند، تبلیغ کتاب هم خیلی فایده‌ای ندارد.
این شاعر کودکان و نوجوانان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت تبلیغ کتاب‌ها و کتابخوانی در رسانه‌ها و تبلیغات شهری به خصوص برای مخاطبان نوجوان اظهار کرد: شرایط تبلیغ کتاب نسبت به سال‌های گذشته بهتر شده است؛ منتها هنوز خیلی به شرایط ایده‌آل نزدیک نیست و خیلی از آن فاصله دارد.
او همچنین با بیان این‌که تبلیغ کتاب باید در رسانه‌های عمومی مثل تلویزیون بیشتر از این‌ها باشد، گفت: تبلیغ کتاب در واقع فرآهم کردن شرایط دسترسی به کتاب است. هر چقدر هم که کتاب را تبلیغ کنند، اگر برای خانواده و مخاطب دسترسی به آن وجود نداشته باشد یا دسترسی خوبی نباشد، فایده ندارد. به نظرم، یکی از همین راه‌های دسترسی، حمایت از شغل کتابفروشی و کتابفروشان است.
حسین تولایی افزود: اکنون چقدر تمایل برای سرمایه‌گذاری در کتابفروشی وجود دارد؟! چه بسا آن‌هایی هم که فعالیت می‌کردند، بنا به شرایط جمع کردند. چون در کتابفروشی بحث اقتصاد مهم است. وقتی ناشران و کتابفروشی‌ها حمایت نمی‌شوند، تبلیغ کتاب هم خیلی فایده‌ای ندارد. در هر محله و خیابانی باید یک کتابفروشی داشته باشیم تا کتاب در معرض دید مردم باشد و این خیلی کمک می‌کند. کسی که از محله و خیابانش رد می‌شود، اگر یک کتابفروشی را ببیند، ناخودآگاه ممکن است چند دقیقه توقف و ویترین آن را نگاه کند. این اتفاق دسترسی مردم را به کتاب خیلی بیشتر می‌کند. البته فروش سایت‌های مجازی هم هست؛ اپلیکیشن‌هایی که پی‌دی‌اف کتاب را می‌فروشند و فروشگاه‌هایی که به صورت اینترنتی کتاب فیزیکی می‌فروشند. همه این‌ها باید فعال‌تر و بیشتر باشند.
این شاعر در ادامه بیان کرد: اگر شرایط کرونا را در نظر نگیریم، همه مدارس ما باید یک اتاق و فضای مستقل و مناسب به عنوان کتابخانه داشته باشند که آن‌جا کتاب‌های غیردرسی در حوزه ادبیات، علوم و … را به بچه‌ها امانت بدهند. همه این‌ها در کنار هم می‌توانند شرایط تبلیغ کتاب را بهتر کنند.
تولایی در عین حال درخصوص وضعیت تبلیغ کتاب گفت: البته در سال‌های اخیر اوضاع بهتر شده و نمی‌شود منکر این شد. حتی یک‌سری گروه‌ها که به صورت موسسات غیردولتی هستند، در مناطق محروم کتابخانه‌هایی دایر می‌کنند یا فضایی را در روستاها به تبلیغ و توزیع کتاب اختصاص می‌دهند. این‌ها همه به شکل خودجوش است و تاثیر خوبی هم گذاشته. حالا اگر همین موسسات غیردولتی، افراد و گروهای مروج کتاب و کتابخوانی حمایت شوند، قطعا این تاثیر چندبرابر می‌شود و تاثیر بیشتری می‌گذارد که به نظرم مستلزم حمایت دولت است. این کار کمک می‌کند تا ناشران ما تیراژهای‌شان را از ۲۰۰ و ۵۰۰ بالاتر ببرند؛ مثل سال‌های دور.
او همچنین با اشاره به ضرورت تبلیغ کتاب برای مخاطب نوجوان، اظهار کرد: بدون در نظر گرفتن شرایط کرونا، اگر جاهایی که با کتاب سروکار دارند (مثل مراکز کانون پرورش فکری، نهاد کتابخانه‌های عمومی و …) بتوانند جلسات هفتگی مستمر برای کتاب داشته باشند، این هم تبلیغ است تا نوجوانان به این فضاها بیایند و با کتاب سروکار داشته باشند. در حال حاضر، ناشران با همین وضعیت سخت هم کم کتاب چاپ نمی‌کنند. کتاب همچنان چاپ می‌شود اما دیده نمی‌شود.
حسین تولایی در پایان با انتقاد از شیوه برگزاری «هفته کتاب» گفت: یک هفته در طول سال به نام کتاب است. در این یک هفته چقدر برنامه برای کتاب و مراسم‌های مختلف برگزار می‌شود. این همه انرژی وجود دارد و این انرژی می‌تواند در طی سال پخش شود و هر هفته و هر ماه چنین برنامه‌هایی داشته باشیم. اما در این یک هفته همه اداره‌های غیرمرتبط هم میزی می‌گذارند و نمایشگاه کتاب برگزار می‌کنند، فروشگاه‌ها تخفیف کتاب می‌گذارند. انگار همه منتظرند این یک هفته برسد و همه انرژی‌شان را در این یک هفته آزاد کنند. اما در طول سال دیگر هیچ اتفاقی نمی‌بینیم. در حالی که یک هفته در طول ۳۶۵ روز خیلی کم است و یک اتفاق مستمر نیست. به‌نظرم باید کتابفروشی و کتابفروش‌ها حمایت شوند.
بدون دیدگاه