بانی‌فیلم: در هشتمین روز برگزاری دوره۴۲ جشنواره فیلم فجر، هنوز داوران این رویداد سینمایی معرفی نشده‌اند!
رویه برگزارکنندگان فستیوال فجر از زمان روی کار آمدن دولت رییسی، به گونه‌ای غالباً سیاسی تبدیل و رویه‌ای معمول در شیوه‌های اجرایی شده است.
ندیدن کاستی‌ها و چشم‌پوشی و بی‌توجهی به مشکلات اجرایی، اگرچه سابقه‌ای مسبوق در مدیریت اجرایی کشور دارد، اما با حضور مجتبی امینی و تیم‌اش این شیوه «اداره کردن» به جای مدیریت کردن، شکلی نهادینه شده به خود گرفت.
تصور اشتباه در گماردن برخی از فعالان رسانه‌ای برای مدیریت و دروازه‌بانی خبر در هنگامه مشکلات، از خطاهای آشکار مدیریت اجرایی جشنواره بوده و هست!
در چنین فضایی، حاشیه‌های چهل و دومین جشنواره فجر هم قابل تامل است؛ حاشیه‌هایی که از همان روز نخست، دامن برگزارکنندگان را گرفت. اعتراض الناز شاکردوست، چراغ اول را روشن کرد و…!
در این میان البته مطابق رویه سالیان گذشته و بر اساس نگرش و تصور اشتباه مسئولان این دوره فجر، واکنش به اعتراض‌ها سلبی بود و محدودسازی و تنگ‌تر کردن فضا برای ابراز عقیده افراد و صاحبان اندیشه. در دستور کار اجراکنندگان جشنواره قرار گرفت!
اما اگر برای رسیدن به فضای کلی‌تر، این حاشیه‌ها را به کناری بگذاریم، بازهم نقصان‌ها آنچنان «گل‌درشت» است که با زدن عینک خوش‌بینی هم قابل انکار و اغماض نیست.
جدی‌ترین نقطه ضعف و پررنگ‌ترین انتقاد به مسئولان و برگزارکنندگان جشنواره فجر، پنهانکاری در معرفی نکردن هیات داوران جشنواره فجر است؛ این چه جشنواره‌ای‌ست که در هشتمین روز برگزاری‌اش، داورانش معلوم نیستند!
این پنهانکاری، مهم‌ترین بخش از ناتوانی برگزارکنندگان دوره چهل و دوم در برپایی مهم‌ترین رویداد سینمایی مملکت باشد!
با وجود اینکه سال گذشته هم بنابر دلایل عمدتا‌ً غیرکارشناسی، شاهد چنین روندی بودیم اما انگار قرار است مسئله معرفی نشدن داوران، به مسایل مختلفی گره بخورد و به امری بدیهی تبدیل شود!
شاید لازم به تذکر نباشد که بگوییم اعتبار هر جشنواره‌ای به حضور چهره‌های سرشناس در جمع داوران آن است؛ اعضای هیات ژوری هستند که جایگاه و امتیاز فرهنگی آن فستیوال را تعیین می‌کنند. از این دیدگاه دوره چهل و دوم فیلم فجر، عجیب و غیر قابل هضم است!
مشخص نیست مسئولان اجرایی جشنواره فجر که مهم‌ترین رویداد سینمای ایران به شمار می‌رود، چرا و براساس کدام الگوی من‌درآوردی و با چه استدلالی هنوز اسامی داوران را اعلام نکرده‌اند.
اگر از زاویه نگاه برگزارکنندگان به این موضوع نگاه کنیم به نظر می‌رسد وجود برخی نگرانی‌ها نسبت به واکنش‌های احتمالی متفاوت به حضور برخی از اهالی سینما در جمع داوران، از دلایل معرفی نکردن هیات داوران باشد.
مسلم است که این نقیصه اجرایی، امتیازی منفی در کارنامه برگزارکنندگان خواهد بود که نه از عجایب مدیریتی که محصول ندانم‌کاری‌ها برگزارکنندگان و تصمیم‌گیران فعلی جشنواره فیلم فجر دانست!
اگر طرح این پرسش به «تریج قبایی» برنمی‌خورد باید پرسید؛ اعتبار یک رویداد سینمایی مانند جشنواره فیلم فجر که سرفصل حرکت سالانه سینمای مملکت و نقطه شروع و تقویم سال سینمایی کشور است، چرا در سایه برخی غرض و مرض‌ها و دیدگاه‌های متاثر از سیاست‌زدگی، به دستمایه‌ای برای طنز و مطایبه قرار می‌گیرد؟
نمی‌دانیم شاید ما داریم اشتباه می‌کنیم و همه این شیوه‌هایی که به شکل آزمون و خطا در روزهای برگزاری فجر انجام می‌شود به نفع سینمای ایران است و ما قادر به تشخیص آن نیستیم و متوجه آن‌ها نمی‌شویم!!
بدون دیدگاه