نیوشا ضیغمی گفت: به دلیل تجربیاتی که در زندگی شخصی‌ام داشتم دوست دارم نقشاجتماعی جدی بازی کنم. این تجارب بینشی به من داده که دلم می‌خواهد آن را در زندگیحرفه‌ای‌ام جاری کنم.
به گزارش ایرنا، پول و پارتی، پرفروش‌ترین فیلم این روزهای سینمای ایران است. هر یک از آدم های این فیلم نمایندگی یکی از اقشار مختلف را بر عهده دارند و پری با بازی نیوشاضیغمی یکی از همین آدم ها است. زنی ساده و به دور از پیچیدگی های عجیب و غریب که درهمراهی با همسرش با بازی امیر جعفری، نقش جالبی را رقم می زند.
ضیغمی از معدود بازیگرانی است که خودش را متعلق به همه ژانرها می داند و به همین خاطرتجربه نقش ها و ژانرهای متفاوتی از «تردست»، «شوریده» و «پارک وی» گرفته تا «توفیقاجباری»، «ایران برگر» و «اخراجی های ۱و۲» را می توان در کارنامه اش یافت. نیوشا ضیغمی درگفت‌وگو با ایرنا از علت حضورش در فیلم سینمایی «پول و پارتی» و ویژگیهای نقش پریمی‌گوید.
گفت‌وگوی ما را با این بازیگر، از نظر پذیرا باشید.
*این روزها شاهد بازی شما در نقش پری در فیلم سینمایی «پول و پارتی» هستیم. فیلمی که برطنز موقعیت تکیه دارد و هر یک از آدم های آن، با ویژگی های رفتاری‌شان نماینده گروه‌هایمختلفی از جامعه هستند. چه نظری راجع به داستان این فیلم دارید و چرا پیشنهاد بازی در نقشپری را قبول کردید؟
حدودا ۱۰ سال پیش با سعید سهیلی در فیلم «گشت ارشاد ۱» همکاری داشتم. زمانی‌که فیلمنامه«پول و پارتی» به من پیشنهاد شد در توضیح به من گفتند فیلمنامه شلوغ و بسیار پرکاراکتراست، اما هر کسی کاراکتر خاص به خودش را دارد. من به اعتماد آقای سهیلی در این فیلم بازیکردم که البته شنیده ام در اکران عمومی میزان حضور نقشم کوتاه شده! هنوز فیلم را در اکرانعمومی ندیده ام، اما اگر به هر دلیلی این اتفاق افتاده باشد، درست نیست. آنچه در کاغذ بهعنوان فیلمنامه اولیه خواندم داستانی اجتماعی با رگه هایی از طنز بود که مخاطب را جذب میکرد. فیلمنامه «پول و پارتی» طنز جذابی داشت که برایم قابل قبول بود. چرا که اگر به سمتلودگی می رفت و فیلم حالتی سخیف گونه به خود می گرفت آن را قبول نمی کردم. چون تحتهیچ شرایطی حاضر نیستم نقش های سخیف بازی کنم و شوخی با یک نقش را تا جایی می پذیرمکه از نظر اخلاقی برایم قابل قبول باشد. طنز موجود در فیلم «پول و پارتی» هم نه تنها حالتیمفرح داشت بلکه از فضایی انتقادی برخوردار بود.
*شما نقش های بلند و اثرگذار زیادی در کارنامه حرفه ای تان دارید، اما نقش پری با تمام ویژگیهای شخصیتی اش هم خیلی کوتاه بود و هم تاثیر چندانی بر روند داستان نداشت! همین مسئلهباعث نشد در انتخاب این نقش دچار تردید شوید؟
همانطور که گفتم، نقشی که من در فیلمنامه خواندم با آنچه به عنوان خروجی روی پرده سینماهاقرار دارد، متفاوت است. پری کاراکتری بود که تعامل خوب و بامزه ای با نقش مقابلش که امیرجعفری آن را بازی می کرد داشت، اما متاسفانه در اکران جور دیگری شد.
*همبازی شدن با امیر جعفری بعد از حدودا ۲۰ سال چطور بود؟
من و امیر جعفری بعد از سالها که از فیلم «تردست» می گذرد، با هم همبازی شدیم. «تردست» اولین تجربه سینمایی من به کارگردانی محمدعلی سجادی بود و تکرار دوباره این رویارویی برایمن بسیار جذاب بود. آقای جعفری یکی از بهترین و خوش‌اخلاق‌ترین بازیگرانی است که با او کارکردم.
*کدام‌یک از ویژگیهای شخصیتی کاراکتر پری حاصل برنامه ریزی ها و ایده‌های شخصی خودتاناست؟ چون این نقش با وجود سادگی‌هایش دارای شناسنامه خاص به خود هم هست.
آقای سهیلی در عین حال که کارگردانی مقتدر است، پیشنهادات درست را هم با روی باز میپذیرد. در مورد نقش پری وقتی با هم صحبت می کردیم به ایشان می گفتم دوست دارمشخصیت پری از این دسته زن هایی باشد که برای شوهر و زندگی شان می میرد. با اینکه همسریدارد که لایق این‌همه ازخودگذشتگی نیست ولی هر کاری می کند تا حال او خوب باشد! من واقعامی خواستم شخصیت پری در همین اندازه، بیش از حد فداکار یا به قول معروف ذلیل باشد.
*کمی هم به حوزه بازیگری بپردازیم. در دهه اخیر که کمدی، گیشه سینماها را فتح کرده حضورممتد بعضی از بازیگران در کارهای طنز باعث می‌شود که نوعی تفکیک‌بندی بین بازی در آثار طنز وبازی در آثار جدی ایجاد شود. با توجه به اینکه شما تجربه بازی در هر دو نوع نقش را داشتیدچقدر با این دسته‌بندی ها موافق هستید؟
بازیگر، بازیگر است. از نظر من بازیگر کمدی یا بازیگر جدی معنایی ندارد. بازیگری یک هنر است واین نقش ها هستند که تعریف می کنند آیا یک بازیگر توانایی اجرای آن را دارد یا خیر. اینکه اینتفکیک را بین بازیگران قائل شویم که مثلا فلانی بازیگر نقش های کمدی است و فلانی بازیگرنقش های جدی، اشتباه محض است. ممکن است یک بازیگر آن‌قدر به لحاظ درونی تلخ و غمگینباشد که اصلا نتواند با دنیای طنز ارتباط برقرار کند یا بازیگری در هر کدام از این دو حوزه بی‌نظیرباشد. به عنوان مثال در سکانس ابتدایی فیلم «هنرپیشه» که اکبر عبدی در نقش بازیگر فیلمهای کمدی سینما ظاهر می شود و بخش های درونی زندگی او را به تصویر می کشد به تنهایی وتا همیشه یک کلاس درس بازیگری است. من در طول فعالیت حرفه ای ام، سابقه بازی در هر دونقش کمدی و جدی را دارم و امروز به دلیل تجربیاتی که اخیرا در زندگی شخصی ام داشته ام،دوست دارم نقش اجتماعی جدی بازی کنم. تجربه های شخصی ام در سالهای اخیر بینشی به منداده که دلم می خواهد آن را در زندگی حرفه ای ام جاری کنم.
*چرا در سالهای اخیر به طور ناگهانی حضورتان در بازیگری کمرنگ شده؟
دو سال اخیر را به دلیل مسائل زندگی شخصی ام از سینما فاصله گرفته بودم، اما از الان به بعدمی خواهم بیشتر به فعالیت کاری‌ام بپردازم.
*در همه جای دنیا چهره‌های سرشناس دنیای هنر و ورزش کسانی هستند که به عنوان سفیر یکبرند مشخص با آن شرکت تجاری همکاری می‌کنند که همکاری‌شان بعضا مداوم نیز هست. شماهم در تیزرهای تبلیغاتی زیادی حضور داشتید که بعضی از آنها حواشی و واکنش هایی در پیداشته. کماکان قصد دارید به این کارادامه دهید؟
در تمام دنیا بخشی از زندگی بازیگران به سمت تبلیغات می رود و من هم از این قاعده مستثنینیستم. قطعا هر زمان تبلیغات خوبی به من پیشنهاد شود، آن را انجام می دهم.
*از طرف دیگر سالهاست به عنوان سفیر کودکان کار و خیابان مشغول فعالیت هستید. درباره اینفعالیت اجتماعی تان بیشتر توضیح می دهید؟
سالهاست که این موضوع دغدغه من است. کودکان کار از موضوعات جدی در جامعه ما هستند. کودکان، آینده کشور را می سازند و به هر کدام از آنها اگر پرداخته شود به استعداد و فردیتاثیرگذار تبدیل می شوند و در غیر این‌صورت می شوند فردی بزهکار که سلامت روح و روان را بهخطر می اندازند. هر کدام از ما به عنوان یک شهروند با اندک توجهی به کودکان کار می توانیم ازآسیب به آنها جلوگیری کنیم. ضمن اینکه اگر کسی توان مالی داشت هم می تواند به مراکزمعتبری مانند انجمن کودکان کار و خیابان یا خیریه لبخند ایتام کمک کند. چون این مراکز امکانآموزش رایگان و توانمندی را برای کودکان کار فراهم می کنند که این کودکان در آینده، از عهدهمسائل مالی و امورات شخصی شان برآیند.
بدون دیدگاه