نمایشگاه مجسمه های آصف ابراهیمی با عنوان «چگونگی» روز جمعه ۵ بهمن در باغ موزه هنر ایرانی گشایش مییابد و نشست تخصصی نقد و بررسی آثار نیز با حضور سعید باباوند، فؤاد نجم الدین و عباس مجیدی برگزار خواهد شد.
به گزارش رسیده، آصف ابراهیمی درباره روند شکل گیری آثار نمایشگاه جدیدش گفت:«آغاز ساخت مجسمه های من به سال ۱۳۸۰ بر می گردد که در ابتدا به صورت رئال و بامتریال های گچ و گِل رُس وسیمان در ابعاد دو متر و بیشتر، فیگور انسان، اسب و پرنده به صورت پروژه ای و سفارشی اجرا می کردم .اما پس از آشنایی با استاد احمد طالبی و به توصیه ایشان، به محضر استاد جعفر نجیبی رفتم که مشق مجسمه به صورت تکنیکی انجام دهم و مبانی و اصول پایه ای مجسمه با متریال جوش و خمیر روسی و… را آموختم. پس از دوسال تلاش بی وقفه، حاصل کار نمایشگاهی شد که خواهید دید. در این نمایشگاه من ۵۰مجسمه را به نمایش خواهم گذارد که با برنز، پاپیه ماشه و فوم برد ساخته شده اند.»
این هنرمند مجسمه ساز درباره مضمون و درون مایه مجسمه های خود افزود:« علاقه شخصی من به فیگور و انسان و مواجهه آن با محیط پیرامون و دغدغه هایی است که انسان به صورت روزمره با آنها درگیر است. منظور خلأهایی است که در روابط انسانی و اجتماعی با آن رو به رو و دست به گریبان است، حفرههای پنهانی که در درونش با هر بر خورد ناخودآگاه در مقابل فردی دیگر ایجاد می شود و از آن می گذرد. زخمهایی که در روحش اثربخشی فراوان دارد و در ژرفای زیستن خود، گاهی پنهان و گاهی آشکار میشود. من در مواجه با این مفاهیم، از طریق ترکیب بندی و پیچیدگی فرم ها ،تلاش کردم تا آن خلأهای انسانی را با زبان فرم به بیننده نشان دهم. اینکه تا چه حدّ در بیان این رویکرد موفق بوده ام، به نظر و نگاه بیننده بستگی دارد .»
ابراهیمی در جمع بندی نگاه خود به کارش تصریح کرد: «مجسمههای من بازتابی از روابط پیچیده میان زن و مرد است؛ آینه ای از خلأهایی که در درون خود نمیشناسند اما در زندگی دیگری جستجو میکنند. این آثار نه تنها زبانِ سکوتِ ناآگاهی از خویشتن را روایت میکنند؛ بلکه تلاطمها و آشوبهایی را به تصویر میکشند که از این ناآگاهی زاده میشوند. هر مجسمه، تصویری از همزیستی دو انسان است که به جای پر کردن شکافهای درونی، زخمهایی نو بر یکدیگر میزنند. این مجموعه، دعوتی است برای تأمل؛ نگاهی عمیقتر به خویشتن، پیش از آنکه وارد زندگی دیگری شویم .»
در متن بیانیه این نمایشگاه به قلم مهدی امامبخش می خوانیم: «چیزی بیرون وجود ندارد، اصلاً بیرونی در کار نیست! مجسمهها هم این را فهمیدهاند و دارند فقط و فقط درباره خودشان حرف میزنند و بس. اینگونه است که “چگونگی”، تنها درباره رازی که خودش است میاندیشد، رازی گسترده و عمیق همچون جهان؛ اما رازها در حالیکه دارند از جنون به دنیا میآیند این عقل است که با دستهایش تلاش میکند زنده و بالنده متولد شوند و زیبایی جدیدی به زیباییهای پیشین بیفزایند.بدنهایی که بدن نیستند طوری در فضا حرکت میکنند که به موجوداتی منحصر به خودشان تبدیل شوند، آنقدر یگانه که از هر کدام تنها یک نمونه در هستی آفریده شده باشد. آفریدههایی که چگونه هست شدنشان تمام چیزی است که هستند و لاغیر. مجسمهها درباره چیزی جز خودشان نیستند و برای همین است که میتوانند برای همه آشنا باشند آشنا با هستی و بودن؛ آشنا با آفرینندگانی که ممکن بود با دستان آنها ساخته شوند. اینجا بیرونی وجود ندارد. مراقب باشید!»
آصف ابراهیمی متولد ۱۳۵۴ است و سابقه ۳۰ سال فعالیت در رشته های طراحی، نقاشی و مجسمه سازی دارد.او دارنده گواهی نامه درجه یک از سازمان فنی حرفه ای کشور و از سال ۱۳۸۹ تا ۱۴۰۲ مدرس هنر در آموزشگاه فنی حرفه ای بوده است. کتاب نقاشی های آصف ابراهیمی با عنوان «تجربه ای متفاوت» سال ۱۳۹۲ از سوی انتشارات آبان منتشر شد.همچنین تا کنون ده ها نمایشگاه انفرادی و گروهی در داخل و در خارج از جمله در کشورهای آلمان، قبرس و …برگزار کرده است .
نمایشگاه مجسمه های آصف ابراهیمی با عنوان «چگونگی» ساعت ۱۶جمعه پنجم بهمن افتتاح خواهد شد و تا ۱۶ بهمن ۱۴۰۳ ادامه خواهد داشت. باغ موزه هنر ایرانی در میدان تجریش خیابان شهید دربندی، خیابان دکتر حسابی واقع شده و ساعت بازدید از این نمایشگاه ۱۰ الی ۱۷ است
بدون دیدگاه