مهدی کرم‌پور استاد نشست تخصصی «گذر از کلیشه‌های تولید» در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران با بیان اینکه فیلمسازان ایرانی می‌توانند بین‌المللی فکر کنند اما بومی فیلم بسازند، گفت: به نظرم مزیت فیلمسازان جوان در ایران شناخت آن‌ها نسبت به سوژه و خرده‌فرهنگ‌هاست که می‌توانیم از آن امکان جهانی بسازیم.
به گزارش ستاد خبری چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران؛ اولین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی «۴۱_ ۲۰» این رویداد در روز چهارم “درباره نساختن” با موضوع «گذر از کلیشه‌های تولید» به دبیری عطا مجابی و با حضور مهدی کرم‌پور دوشنبه ۳۰ مهر، ساعت ۱۰:۳۰ در سالن ۱۲ پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
در ابتدا عطا مجابی، دبیر نشست توضیحاتی درباره محور جلسه ارائه کرد و گفت: در روزگاری هستیم که فیلم‌ساختن سخت شده است. شاید مهمترین دلیل نساختن مخاطبین تربیت شده با تجربه بصری و عاطفی است به همین دلیل رقابت برای دیده شدن آثار زیاد شده است.
او به رقابت فیلم‌های کوتاه ایرانی برای دیده شدن پرداخت و با تاکید براینکه هرفیلم برای دیده شدن حداقل باید با ۱۵۰۰ فیلم رقابت کند، ادامه داد: این رقابت یک پارادوکس را به وجود آورده که باید چه بسازیم و چگونه بسازیم که موفق شویم.
در ادامه این نشست مهدی کرم‌پور، فیلمساز و تهیه کننده که تجربه ساخت فیلم کوتاه و فیلم بلند را دارد، به تشریح شیوه‌های نوین تولید و مشاغل تولید از دید یک تهیه کننده پرداخت و گفت: وقتی درباره فیلم نساختن می‌خواهیم صحبت کنیم، این کار خیلی دشوار است چون در دوران فعالیت ما دسترسی به دوربین و نگاتیو خودش یک پدیده و پیدا کردن یک دوربین ۱۶ میلی‌متری سخت بود.
او خاطرنشان کرد: در دوره‌های قبل‌تر از ما دوربین‌های ۸ میلی‌متری وجود داشت که شرایط آن سخت‌تر بود؛ بعد از ورود ویدئو شرایط بهتر شد و امروزه با موبایل دیگر، فیلمسازان از قید ابزار رها شده‌اند و همگی می‌توانند بدون دغدغه ابزار و تجهیزات آنچه را در ذهن دارند، بسازند اما فاکتورهای دیگری باید رعایت شود.
این فیلمساز به ذکر تجارب خود پرداخت و عنوان کرد: من سال ۱۳۷۵ فیلم کوتاه “دعوت” را بدون هیچ کاتی ساختم و به همین خاطر دوماه تمرین کردم اما امروز فیلمساز جوان این امکان را دارد که با موبایل به عنوان قلم تمرین کند.
کرم‌پور، ساختار و قصه و رویکرد فیلم را در ساخت آن مهم خواند و ادامه داد: نگاه فیلمساز به موضوع اتفاقی است که در هیچ دانشکده سینمایی آموزش داده نمی‌شود بلکه به‌واسطه زیست فرد به‌دست می‌آید. یک فیلمساز نهایتأ طی شش ماه در حالت عادی فرایند تولید فیلم را یاد می‌گیرد اما رویکرد به موضوع و نگاه به قصه آن چیزی است که در دانشگاه‌های سینمای آموزش داده نمی‌شود.
او رویکرد فیلمساز به موضوع را یک اتفاق ویژه قلمداد و تاکید کرد: نگاه و رویکرد فیلمساز براساس قراردادی که او با مخاطب دارد، در موفقیت فیلم نقش دارد. مهمترین بحث برای فیلم فروش است برعکس آنچه همه به‌دنبال جشنواره‌ها هستند. فستیوال‌ها هدف نیستند بلکه جایی برای عرضه‌اند تا فیلمسازهای بهتری شویم.
این تهیه‌کننده عنوان کرد: فیلمسازی فرمول ندارد اما امروز ابزارهای جدید و نوین برای ارائه به‌وجود آمده که نمونه آن پلتفرهای جدید است. فیلمسازان جوان در نقاط مختلف ایران می‌توانند بین‌المللی فکر کنند اما بومی فیلم بسازند و این یک مزیت رقابتی است. به نظرم مزیت فیلمسازان جوان در ایران شناخت آن‌ها نسبت به سوژه و خرده‌فرهنگ‌هاست که داریم و می‌توانیم از آن یک امکان جهانی بسازیم.
در ادامه تام پالمن، فیلمساز و تهیه‌کننده به مرور تجارب خود پرداخت و خطاب به فیلمسازان جوان فیلم کوتاه گفت: من به شما توصیه می‌کنم بیشتر سعی کنید فیلمی بسازید که داستان خلاقانه داشته باشد چون فیلم کوتاه با نوآوری در داستان پیوند خورده است.
او سپس مسیرهای جذب سرمایه را تشریح کرد و گفت: پول یک مولفه مهم برای تولید است اما تمام آن چیزی نیست که لازم داریم درحالی که شیوه پیچینگ و ارائه طرح به تهیه کننده مهم است.
گفتنی است مشروح این نشست تخصصی در آینده توسط انجمن سینمای جوانان ایران منتشر می‌شود.
چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار تا ۲ آبان در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است.
بدون دیدگاه