عیادت از محسن شایانفر تهیه‌کننده و برنامه‌ساز قدیمی تلویزیون

محسن شایانفر از تهیه‌کنندگان قدیمی سینما و تلویزیون خبر از بستری شدندش در بیمارستان داد. او با گله می‌گوید: سال‌هاست که برای تلویزیون جان و زندگی‌ام را داده‌ام اما چهار سال است که انگار کسی مرا نمی‌شناسد و این درد است.
شایانفر که اکنون به دلیل مشکلات قلبی و ریوی در بیمارستان بستری است در گفت‌وگویی با ایسنا از حال جسمی این روزهایش گفت.
تهیه‌کننده سریال‌های «دزدان مادربزرگ»، «خانه به خانه»، «خسته‌دلان»، «ملکوت» و «حکایت‌های کمال» می‌گوید: متاسفانه حدود شش روز است در بیمارستان بستری شده‌ام و حالت بیهوش داشتم. من هشت ماه پیش عمل قلب باز کردم و از هفته پیش مجددا برای آسیب ریه‌ها و کمبود اکسیژن خون حالم بد شد و زیر دارو و درمان بودم. در این مدت هشت ماهه این سومین بار است که در بیمارستان بستری می‌شوم و مدام درگیر بودم. قلب روی ریه‌هایم فشار آورده اما الحمدلله الان بهتر هستم اما باید با این ضایعه مدارا و از خودم مراقبت کنم. فکر می‌کنم طی دو روز آینده از بیمارستان ترخیص شوم.
شایانفر در ادامه به صحبت‌هایش اینگونه ادامه می‌دهد: متاسفانه در پیری ما با تراژدی مواجه می‌شویم. مدیران مدام تغییر می‌کنند و پس از مدتی انگار کسی ما را نمی‌شناسد. چهار سال است که دیگر دستم به کار نمی‌رود. من که سالی دو کار داشتم الان اینطور شده‌ام. شبکه آی‌فیلم و تماشا مدام سریال‌های ما را تکرار می‌کنند، دکورهای سریال‌ حکایت‌های کمال هر روز با قیمت بالا به پلتفرم‌ها اجاره داده می‌شود اما ما را نمی‌شناسند. حتی در حوزه سینما هم دیگر رغبتی برای کار ندارم و دلزده شده‌ام.
این تهیه‌کننده در پاسخ به اینکه طی این مدت که در بیمارستان بستری است، آیا جویای احوالش بوده‌اند؟ می‌گوید: خودم نمی‌خواستم کسی بفهمد اما کسی هم واقعا جویای حالم نبود. البته در بین مدیران آقای خزایی لطف داشتند و تلفنی جویای احوالم شدند.
شایانفر در ادامه همین صحبت‌هایش خطاب به برخی مدیران تلویزیون می‌گوید: هر چند وقت یک بار، شما و میزهایتان عوض می‌شود و این در حالی است که آدم‌ها سوابقشان ده‌ها برابر شماست. اینها سرمایه‌های مملکت‌اند؛ چرا یک مدیر در اتاقش باز نیست که ما مراجعه کنیم و پاسخگو باشد. حتی ما را آفیش نمی‌کنند تا از پله‌ها بالا برویم. البته در این مدت آقایی به نام محسن برمهانی (معاون سیما) که خدا پدرش را بیامرزد، به منشی دفترش شش ماه پیش گفته بود با من تماس بگیرند و بگویند اگر کاری دارم برایشان ببرم. من سعادت نداشتم تا به حال ایشان را ببینم اما یک سلام گرم فقط برای آدمِ دلسوز این سازمان دارم. ان‌شاءالله همیشه خداوند نگهدارش باشد.
او ادامه می‌دهد: من از ۱۸ سالگی برای تلویزیون دویده‌ام و ۴۵ سال است که تهیه‌کنندگی می‌کنم. بسیاری از هنرمندان ما که روزی صاحب نام بودند و مردم با آنها حالشان خوب بود اکنون بیکار شده‌اند. من سه سال پیش بعد از بی‌عدالتی یکی از مدیران سابق و حق‌کشی طلبم، راهی بیمارستان قلب شدم. اکنون با این صحبت‌ها فقط می‌خواستم نقدی به مدیران داشته باشم و بگویم ما قدیمی‌ها روزی برای تلویزیون جان و زندگی‌مان را گذاشته‌ایم اما الان انگار کسی ما را نمی‌شناسد.