جبار آذین
هنرمند ارزنده،متعهد و افتخارآور کشور “عبدالله باکیده” از معدود سینماگران و هنرمندان فرهیخته‌ای است که عمر پر ارزش خود را صادقانه و مخلصانه و هنرمندانه و مردم دوستانه در راه حفظ و گسترش و تعالی فرهنگ، هنر و سینمای کشور هزینه کرده تا هنر ایران زمین،همچنان در اوج درخشندگی در آسمان هنر جهان، فروزان بماند.
او انسانی شریف و هنرمندی بدون ادعا و شایسته و خادم راستین هنر و سینمای کشور است و در سالهای فعالیت خود در این حوزه‌ها، منشاُ خدمات ارزشمند فراوان بوده است.
باکیده کار هنری و فعالیت سینمایی خود را از سال چهل و هشت در سینمای آزاد همدان با فیلم زیبای هشت میلیمتری نذر که همچنان جزو فیلمهای کوتاه برتر و شاخص کشور است آغاز کرد.سپس از سال پنجاه و چهار با دستیاری کارگردان در فیلم خوب فریاد زیر آب ساخته سیروس الوند وارد کار در سینمای حرفه‌ای شد.
او از سال پنجاه و هشت به عنوان مسئول واحد فیلمسازی و کارشناس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شروع به فعالیت کرد و بعد از سال‌ها کار در سینما به جای آنکه در جایگاه واقعی خود و هدایتگر نسل جوان سینماگر کشور باشد به عنوان منقد در کانون فیلم هشتگرد فعالیت دارد.
عبدالله باکیده فارغ‌التحصیل کارگردانی سینما و تلویزیون از دانشکده هنرهای دراماتیک است.
این سینماگر ارزنده فیلمهای صلیب آهنین، پوتین و تو را دوست دارم را در سینما و سریال‌های نبردی دیگر، شرکت، مهمانی از بهشت، نقش بر آب، اشغال، بچه‌های هور و… را در قالب سریال برای تلویزیون کارگردانی کرده است.
باکیده سینماگر برای کمک به سینما و سینماگران ایران، در مقام دستیار کارگردان در تولید فیلمهای کنار برکه‌ها، امان، پرونده، مقاومت و… مشارکت داشته و بازنویسی فیلمنامه تو را دوست دارم و پرداخت نهایی فیلمنامه پوتین را عهده‌دار بوده است.او به عنوان مدیرتولید در تولید فیلمهای مهاجر، دیده بان، گذرگاه و تنوره دیو نقش داشته و تهیه‌کننده فیلمهای کانی‌مانگا و عشقولانس هم بوده است.
فعالیت‌های او در سینما تا مشاور تولید فیلم خون‌بس و طراح صحنه و لباس فیلم پوتین و طراح صحنه فیلم صلیب طلایی گسترده است.
عبدالله باکیده سینماگری متفکر و دلسوز و خوش‌فکر است.
کانون کارگردان‌های سینمای ایران در سال نود و هشت به منظور قدردانی از او شب عبدالله باکیده را برگزار کرد.
باکیده در راه‌اندازی اتومبیل سینما در دهه شصت به بهشتی کمک‌های شایان کرد.
شکل‌گیری و رونق فیلمسازی در همدان را حاصل تلاش‌ها و خدمات او می‌دانند.
این سینماگر افتخار آفرین در کنار زنده یاد رسول ملاقلی پور قدم‌های نخست و مهم در پیدایش سینمای دفاع مقدس را برداشته است.
او خود را دغدغه‌مند و نگران سینمای کودک، اجتماعی و کمدی اصیل و در واقع کلیت و موجودیت سینمای ایران می‌داند.
گرچه اهالی سینما قدرِ ارزش‌های او را می‌دانند و از نگاه ملی مورد احترام ملت است، اما آیا آن‌ها که بر صندلی‌های سینمای ایران تکیه زده‌اند هم قدر و ارزش او را می‌دانند یا همچنان به جای هنر، سینما، هنرمندان و سینماگران به منافع خود می‌اندیشند؟!
بدون دیدگاه