زهرمار نوش جانتان!

یادداشت / ‎جواد کراچی

‎دیشب پس از گذشت سالیانی دور. منظورم تماشای آخرین فیلم اصغر فرهادی است که عمرش دراز باد، برای تماشای فیلمی ایرانی در آلمان پا به سینما گذاشتم.
‎« کیک محبوب من» ساخته بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم را در فضایی معجون‌گونه به تماشا نشستیم.
‎خنده گاه و بی‌گاه تماشاچیان ایرانی و یا آلمانی مرا کنجکاو کرده بود.
‎ایرانی‌ها، از آوردن بطری شراب بوسیله مهین خانم می‌خندیدند.
‎آلمانی‌ها، در لحظات دستگیری مهین خانم در پارک، آه و ناله سر می‌دادند.
‎ایرانی‌ها، با شنیدن دیالوگ، بریم دوش بگیریم. قاه قاه می‌خندیدند.
‎آلمانی‌ها، به هنگام گفت‌وگوی باز نشسته‌ها در رستوران، اشک تمساح می‌ریختند.
‎ و…
‎دستتان درد نکند جناب آقای صناعی‌ها و خانم مقدم. خسته نباشید. واقعا خسته نباشید. فیلمی خوش ساخت که تنها یکی دو تا اشتباه تکنیکی داشت.
‎به عنوان مثال؛ وقتی که در شبی بارانی با فرامرز به منزل مهین می‌روند. دوربین پیش از صاحبخانه وارد منزل شده. این اشتباه در تکنیک سینما یک پنالتی محسوب می‌شود.
‎هدفم زدن پنالتی به شما نیست. عجله نکنید.
‎پنالتی را باید با هم‌گروهی یکدیگر به دروازه‌بانان کذایی بزنیم که مسبب به وجود آوردن چنین شرایطی شده‌اند.
‎اما دوستانه، سوال من این است که چرا و چگونه شما مجوز ساخته شدن چنین فیلمی را می‌گیرید ولی «بیدارم برو» و یا «تنگ‌راه» اجازه ساخته شدن نمی‌گیرند. آیا چیزی غیر از مجوز پروانه ساخت، رانت‌پروری را پرورش می‌دهد؟
‎مسئولین محترم وزارت و وکالت سینمای دولتی.
‎آیا شهروندان اجنبی اجازه دارند که با دیدن چنین فیلمی شاد و خندان بشوند و از درونی‌ترین تفکرات هویتی ما ایرانیان باخبر بشوند. اما مردم میهن ما باید محروم باشند و نتوانند چنین فیلمی را ببینند.
‎زکی بر فرهنگ‌پروری شما دولتیان سینما.
چرا مردم میهن ما نباید از روابط درونی دو انسان که وارد دوران سوم زندگی‌شان شده‌اند. مطلع بشوند؟
چرا نباید بدانند که در شرایط خاص، استفاده از فلان داروی جنسی می‌تواند به مرگ منتهی بشود.
و … و چراهای دیگر…
که فیلم «کیک محبوب من» به راستی به درونیات انسان ایرانی می‌پردازد و آنان را آگاه می‌سازد.
اجنبی‌ها اجازه آگاه شدن دارند. اما مردم میهن ما نه؟
فراموش نکنید که با_ آگاهی و تسلط بر فکر و فرهنگ هست که _ روش فکر کردن انسان‌ها را می‌توانند پیش‌بینی بکنند.
بی خود نیست که در ساخته شدن چنین فیلم‌هایی مشارکت می‌کنند و به چنین فیلم‌هایی هم جایزه می‌دهند.
نه این کیک، بلکه زهر مار نوش جانتان…