14:20

پروانه، دختر ملک‌الشعرای بهار درگذشت.
به گزارش منابع اینترنتی، پروانه بهار، دختر ملک‌الشعرای بهار، شاعر و ادیب بزرگ ایرانی، روز جمعه در ایالت کالیفرنیای آمریکا در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
خواهرزاده پروانه بهار، غزل جمشیدی، با انتشار عکسی از ملک‌الشعرا و پروانه در صفحه اینستاگرامش، این خبر را با شعری از آن ادیب بزرگ اعلام کرد: «آن شمع دل‌افروز از خانه من رفت، پروای گلم نیست که پروانه من رفت.»
پروانه بهار که نام کاملش «ملک پروانه» است در سال ۱۳۰۷ به دنیا آمد و پس از ملک‌هوشنگ، ماه‌‌ملک و ملک‌‌دخت، چهارمین فرزند محمدتقی بهار، ملقب به ملک‌الشعرا، بود. او یک برادر و یک خواهر کوچک‌تر به نام‌های ملک‌مهرداد و ملک‌چهرزاد هم دارد. مهرداد بهار، متولد ۱۳۰۸، خود نویسنده و پژوهشگری شاخص بود که سابقه فعالیت سیاسی نیز داشت. او در آبان ۱۳۷۳ پس از ابتلا به سرطان خون، درگذشت.
با درگذشت پروانه، حالا فقط ششمین و کوچک‌ترین فرزند ملک‌الشعرا از او به یادگار مانده است:‌ ملک‌چهرزاد که در تهران زندگی می‌کند.
به گزارش ایرنا، پروانه بهار سال‌ها پیش به آمریکا مهاجرت کرد و از او دو فرزند (بابک و سودابه) به یادگار مانده که هر دو در آمریکا زندگی می‌کنند. پروانه بهار در آمریکا به تحصیلاتش ادامه داد و در رشته کتابداری فوق‌لیسانس گرفت.
در دوران یک سال واندی اقامت بهار در سوییس، این ملک‌پروانه ۲۱ ساله بود که در آن روزهای سخت بیماری و دوری از وطن یار و همراه پدر بود
محمدتقی بهار (ملک‌الشعرا) متولد ۱۲۶۵ خورشیدی در مشهد بود و علاوه بر درخشش در عرصه شعر و ادبیات، از مهم‌ترین نویسندگان، روزنامه‌نگاران و سیاستمداران اواخر دوره قاجار و دوران پهلوی به شمار می‌آمد.
در سال‌های آخر عمر ملک‌الشعرا، به‌دلیل ابتلا به بیماری سل برای معالجه به لزن در سوییس رفت و قصیده «به یاد وطن» از درخشان‌ترین آثار بهار است که همان‌جا سرود. اما دست تقدیر با بهار ادبیات ایران هم‌ساز نبود و او که دو سال پیش‌تر نماینده مجلس و مدتی وزیر فرهنگ در کابینه قوام السلطنه بود، چنان در تنگنای مالی بود که ناچار شد معالجه را رها کند و به ایران بازگردد.
در دوران یک سال واندی اقامت بهار در سوییس، این ملک‌پروانه ۲۱ ساله بود که در آن روزهای سخت بیماری و دوری از وطن، یار و همراه پدر بود.
پروانه بهار خاطرات زندگی‌اش و از جمله خاطرات آن روزها را در کتابی به نام «مرغ سحر: خاطرات پروانه بهار» نگاشته است که اولین بار در سال ۱۳۸۲ منتشر شد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *