نقاشان، شاعران، نویسندگان و هنرمندان بسیاری از زیبایی و جادوی شب سخن گفته و آن را در آثار هنری خود جاری کرده‌اند. برخی آن را به تصویر کشیده و برخی درباره‌اش نوشته‌اند، برخی نیز از جادوی شب گفته و درباره‌اش ترانه‌ها خوانده‌اند.
به گزارش ایسنا به نقل از الجزیره، شاید بتوان گفت برجسته ترین هنرمند نقاشی که شب را ترسیم کرده و آثارش شهرت جهانی داشته و هنوز هم در نمایشگاه‌های هنری به نمایش گذاشته می‌شود، ونسان ون‌گوگ است.
در تابلو «شب پرستاره» که در سال ۱۸۸۹ توسط ون‌گوگ ترسیم شده است، تصویری از شب به زیبایی نمایان است. او با این اثر نشان داد که زیبایی مفهومی است که همه جهانیان آن را درک می‌کنند و درباره آن اتفاق نظر دارند.
در این تابلو رنگ آبی غالب است. در پایین تابلو، روستایی به رنگ قهوه‌ای، خاکستری و آبی به چشم می‌خورد. اگرچه خانه‌ها با رنگ مشکی مشخص شده‌اند اما رنگ سفید و زرد ستاره‌ها و ماه، توجه بیننده را به آسمان شب جلب می‌کنند.
این نقاشی متعلق به مکتب امپرسیونیسم است که در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ میلادی بر هنرهای تجسمی در اروپا سیطره پیدا کرد. کلود مونه، هنرمند فرانسوی بنیانگذار این مکتب و از شاخص ترین هنرمندان امپرسیونیسم است. طبق آموزه‌های این مکتب، هنرمند دریافت ذهنی خود از محیط را ترسیم می‌کند و لزوما اثر کشیده شده شبیه واقعیت نیست.
ون‌گوگ درباره شب گفته است: من هیچ چیز را به طور قطع نمی‌دانم؛ اما ستاره‌ها باعث می‌شوند که بتوانم رویابافی کنم.
کارل گوستاو کاروس ـ نقاش آلمانی ـ نیز در سال ۱۸۵۲ تابلویی به نام «خانه‌ای در شهر لینتس» را ترسیم کرده است.
در این تابلو خانه‌ای چند طبقه در واپسین لحظات غروب و زیر نور ماه ترسیم شده است. رنگ غروب به خوبی در میان درختان و گیاهان تابلو ترسیم شده است. این تابلو متغلق به مکتب رئالیسم یا واقع گرایی است.
تابلو دیگر اثری از سباستین پیتر، نقاش انگلیسی است. این نقاش آثار زیادی را درباره شب، غروب و طلوع کشیده است. در تابلو زیر که در سال ۱۸۴۰ ترسیم شده است، ترکیب هنرمندانه‌ای از نور و تاریکی را می‌بینیم. به طوری که نور ماه باعث درخشش آب رودخانه شده و جلوه خاصی را به تصویر رودخانه و ماهیگیران بخشیده است. این نقاشی نیز متغلق به مکتب رئالیسم است. یعنی هر جزییاتی که در نقاشی دیده می‌شود در واقعیت وجود دارد.
بدون دیدگاه