«تنگه ابوقریب» الگوی «دسته دختران» نبود

کارگردان فیلم «دسته دختران» گفت: در ساخت دسته دختران از تنگه ابوقریب الگو نگرفتم تلاش کردم فیلم خودم را بسازم.
در پاسخ به این که هیات داوران جشنواره با توجه به ترکیب مردانه‌ای که دارد، به این فیلم کاملا زنانه تا چه اندازه توجه خواهد کرد، گفت: انشالله که عدالت رعایت شود.
به گزارش ایرنا، نشست خبری فیلم سینمایی دسته دختران در پنجمین روز از چهلمین جشنواره فیلم فجر با حضور منیر قیدی (کارگردان)، محمدرضا منصوری (تهیه‌کننده)، میلاد اکبرنژاد، ابراهیم امینی (نویسندگان)، نیکی کریمی، فرشته حسینی، حسین سلیمانی، صدف عسگری، مهدی حسینی نیا (بازیگر)، حمید نجفی راد (تدوین‌گر)، حسن نجفی (مدیر جلوه‌های بصری فیلم)، سامان لطفیان (مدیر فیلمبرداری)، عباس عباسی (طراح گریم)، مهدی ابراهیم زاده (صدابردار) در خانه جشنواره برگزار شد.
منیر قیدی، کارگردان، در پاسخ به این که آیا شخصیت‌های داستان برگرفته از شخصیت‌های واقعی هستند، گفت: صد در صد نه. تمام کتابهایی که مربوط به این مقطع تاریخی در باره زنان بود را خواندیم و از آنها گرته برداری کردیم ولی شخصیت های واقعی را وارد فیلم نکردیم. تمام شخصیت‌های دسته دختران ساختگی هستند.
قیدی درباره نقش تجربه زیستی خود در ساخت دسته دختران گفت: زمان جنگ آنقدری سن نداشتم که تجربه زیستی داشته باشم اما بعد از جنگ در این باره مطالعه کردم. من فیلمسازی هستم که تا احساس نکنم موضوعی را فهمیدم و روی آن شناخت دارم نمی‌توانم آن را بسازم. قبل از هر چیزی می‌بایست روی موضوع تسلط پیدا کنم.
کارگردان دسته دختران درباره سختی‌های ساخت این فیلم گفت: به عنوان یک فیلمساز زن همان سختی‌هایی که یک کارگردان مرد ممکن بود در ساخت یک فیلم جنگی به این سنگینی داشته باشد را تجربه کردم. فشار کاری خیلی زیاد بود و این ربطی به زن و مرد بودن کارگردان ندارد.
قیدی در ادامه در پاسخ به این که آیا شباهت دسته دختران به فیلم تنگه ابوقریب عمدی بوده، گفت: خیر. ما الگوهای خیلی بهتری در جهان و ایران داریم که سال‌های قبل احمدرضا درویش و ابراهیم حاتمی کیا ساختند. همیشه سعی کردم سینمای خودم را داشته باشم اما اگر قرار بود الگویی داشته باشم تنگه ابوقریب نبوده است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا بهتر نبود بودجه ۲۰ میلیاردی فیلم روی فیلمنامه متمرکز شود تا فیلم شبیه یک اثر مستند نباشد، پاسخ قاطع خیر را داد.
کارگردان دسته دختران درباره پایان بندی فیلم گفت: ما درباره یک شکست فیلم ساختیم. همه می دانیم که خرمشهر در روزهای نخست سقوط می کند. البته این فیلم درباره سقوط نبود بیشتر درباره عشق، اتحاد و امید به آینده بود.
قیدی در پاسخ به این که چرا شخصیت ها رنگ ندارند و نمیتوان لایه های شخصیتی آنها را دید، خاطرنشان کرد: خیلی تاکید داشتیم که نماینده های مختلفی از جامعه را در گروهمان داشته باشیم. ما در مورد یک گروه صحبت می کردیم. فیلم ما فیلمی که براساس یک کاراکتر باشد نبود. با این حال به اندازه ای که فرصت داشتیم به خلوت همه کاراکتر ها نزدیک شدیم و به سرنوشت هرکدام پرداختیم.
محمدرضا منصوری، تهیه کننده اثر، در پاسخ به این که هیات داوران جشنواره با توجه به ترکیب مردانه‌ای که دارد، به این فیلم کاملا زنانه تا چه اندازه توجه خواهد کرد، گفت: انشالله که عدالت رعایت شود.
منصوری با بیان این که امید به دریافت سیمرغ مردمی دارد، ادامه داد: پارسال فیلمی ساختیم که تا روزهای اخر در صدر جدول بود. بله به دریافت سیمرغ مردمی امید داریم. انشالله که اتفاقات خوبی بیفتد. انتقاد من از سیستم سمفا این بود که این سیستم یک سیستم اطلاع رسانی برای فروش و آنالیز سینماهاست و نمی تواند روی آرا نظارت داشته باشد. کماکان در این باره انتقاد دارم.
فرشته حسینی، بازیگر فیلم دسته دختران، درباره این که تجربه مشترک جنگ در ایران و افغانستان چقدر باعث شد با فضای این فیلم همذات‌پنداری کند، گفت: خیلی همذات پنداری می‌کردم. چون خودم خیلی آدم آرامی هستم و کاراکتر شبیه من نبود. همیشه سعی می‌کردم تصویر زنان افغانستانی را که در رسانه‌ها می دیدم در ذهنم بیاورم و این خیلی تاثیرگذار بود.
حسینی در ادامه افزود: حسم درباره افغانستان و ایران خیلی فرق نمی‌کند. من اینجا به دنیا آمدم بنابراین خودم را ایرانی می‌دانم و چون پدر و مادرم افغانستانی بودند، خودم را افغانستانی می‌دانم. وقتی یک جا بزرگ می‌شوی نمی‌توانی خود را جدا از آن خانواده بدانی.
میلاد اکبرنژاد، نویسنده اثر، در پاسخ به این که آیا نقش زنان در جنگ باید همانطور روایت شود یا پررنگ‌تر، گفت: به گمانم نقش زنان، به ویژه در دوران جنگ، آنقدر پررنگ است که در بیشتر مواقع درام شعر و ادبیات نمی‌تواند از پس روایت آن بربیاید.

عکس‌ها مارال امیرکیان و امیر برنجی