بانی‌فیلم: در حالی تمجید سینمایی جهان از «خرس نیست» جعفر پناهی تمجید کردند که بسیاری از منتقدان حاضر در فستیوال ونیز، آخرین ساخته او را اثری شتابزده و به دور از حلاقیت‌های سینمایی دانستند.
امروز روابط عمومی «خرس نیست» با ارسال گزارشی از تمجید نشریات معتبر سینمایی جهان از تازه‌ترین ساخته جعفر پناهی خبر داد.
انتشار این گزارش در زمانی صورت گرفته که امشب برگزیدگان هفتادونهمین دوره جشنواره ونیز معرفی خواهند شد!
در این گزارش آمده است:
فیلم سینمایی «خرس نیست» به نویسندگی، تهیه‌کنندگی و کارگردانی جعفر پناهی با حضور مینا کاوانی و رضا حیدری بازیگران این فیلم، در نخستین نمایش جهانی خود در ساعت 9 صبح و ساعت 16:45 در سینما «گراندا» Grande و در ساعت 11:15 قبل‌ازظهر دیروز جمعه 18 شهریور ماه جاری (9 سپتامبر 2022) در سینما «درسنا» Darsena در بخش «مسابقه رسمی» در هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «ونیز» Venice روی پرده رفت و مورد تشویق ممد 4 دقیقه‌ای و طولانی تماشاگران و منتقدان حاضر در این رویداد معتبر و قدیمی سینمایی جهان قرار گرفت.
نمره 100% سایت «راتن تومیتوز» به «خرس نیست»
تازه‌ترین ساخته «جعفر پناهی» مورد تمجید منتقدان و نویسندگان رسانه‌ها و نشریات مهم و معتبر سینمایی جهان از جمله؛ مجله معتبر بین‌المللی «ورایتی» Variety، مجله معتبر «هالیوود ریپورتر» The Hollywood Reporter، سایت سینمایی «دِدلاین» Deadline، مجله معتبر «اسکرین دیلی» Screen Daily، سایت سینمایی «اندی‌وایر» IndieWire، سایت معتبر سینمایی «آی.ام.دی.بی» IMDB و … قرار گرفت؛ به طوری‌که در جدول ستاره‌های منتقدان بین‌المللی فیلم، شامل 9 نشریه سرشناس سینمای جهان، جایگاه نخست را با معدل ۴.۱۴ ستاره کسب کرد. همچنین منتقدان سایت معتبر سینمایی «راتن تومیتوز» Rotten Tomato نیز به این اثر سینمایی نمره 100% داده‌اند.
اکران فیلم سینمایی «خرس نیست» با واکنش‌ها و بازخوردهای زیادی در رسانه‌های دنیا مواجه شد و بازتاب‌های گسترده و قابل توجهی در بیش از صدها رسانه کشورهای مختلف جهان داشت که در پایین، به مهمترین آنها اشاره شده است:
ورایتی: خودتخیلی مبتکرانه و روشنگر «جعفر پناهی»
«جسیکا کیانگ» Jessica Kiang منتقد سینمایی در نقدی در مجله «ورایتی» Variety درباره جدیدترین اثر سینمایی «جعفر پناهی» نوشت: خودتخیلی مبتکرانه و روشنگر «جعفر پناهی» به یک پیچ‌وتاب جدید تراژیک در داستان می‌پردازد.
این منتقد سینمایی پس از بررسی دقیق داستان فیلم سینمایی «خرس نیست» در ادامه نقد خود می‌نویسد: «جعفر پناهی» در همکاری مجدد با امین جعفری مدیرفیلمبرداری فیلم سینمایی «سه رُخ» و همچنین «جاده خاکی» نخستین فیلم فوق‌العاده پسرش «پناه پناهی»؛ دوباره موفق می‌شود لحظاتی از جذابیت بصری غنی را در فضایی لزوماً خودمانی ارائه دهد.
هالیوود ریپورتر: تأمل جسورانه جعفر پناهی
«دیوید رونی» منتقد ارشد فیلم در نقدی در مجله معتبر «هالیوود ریپورتر» با تیتر «تأمل جسورانه جعفر پناهی درباره آزادی‌های شخصی و سیاسی هنرمند»؛ درباره فیلم «خرس نیست» نوشت: «جعفر پناهی» به عنوان کارگردان و فیلمنامه‌نویسی بزرگ؛ در طول 12 سال گذشته، هرگز از حق خود برای بیان هنری چشم‌پوشی نکرده است و به ساختن فیلم‌های ترکیبی مستند ـ داستانی با نگاه و تدبیر خود و همچنین نقدهای سیاسی و اجتماعی ادامه داده است. این محوشدن خطوط بین فیلمنامه و مستند؛ برای پناهی تازگی ندارد، اما در فیلم «خرس نیست» با تعدیل کارشناسانه به یک نتیجه تکان‌دهنده تبدیل شده است. وی با به دست آوردن آزادی خلاقانه، همچنان به راه خود ادامه می‌دهد و تنها یقین باقی‌مانده این است که پناهی یکی از فیلمسازان بزرگ جهان است که از سکوت، امتناع می‌کند.
این منتقد سینمایی پس از بررسی دقیق داستان آخرین ساخته پناهی در ادامه نقد خود می‌نویسد: «خرس نیست» در ابتدا به طرز فریبنده‌ای ساده و سپس با درجاتی تقریبا نامحسوس با انباشته شدن لایه‌های پیچیده فزاینده‌ای، به مرزهای فیزیکی و معنوی با شکاف بین سنت و مدرنیته، و دنیای تفاوت بین پستوهای روستایی و شهری می‌پردازد.
دِدلاین: جعفر پناهی انسان‌دوست و بخشنده است
«اریک پدرسن» Erik Pedersen منتقد سایت «دِدلاین» Deadline درباره آخرین اثر سینمایی «جعفر پناهی» نوشت: مجموعه کارهای او فقط گواهی بر پشتکار او نیست، بلکه نشان‌دهنده نبوغ و روحیه خوب او است. او در استفاده حداکثری از حداقل امکانات، نبوغ خاصی دارد، زیرا در فیلمبرداری از یک تخت کوچک و غیرقابل پیش‌‌بینی از زوایای بسیار جالبی که به نظر می‌رسد جهان‌ها را در خود جای داده، مهارت دارد. شرایط او به این معناست که پناهی خود در فیلم‌هایی که می‌سازد، در مرکز آن، حضور درخشانی دارد، در حالی‌که این واقعیت که او در حال ساخت فیلمی بر خلاف شرایط است، به یک عنصر داستانی تبدیل می‌شود. او در فیلم «خرس نیست» یک ناظر است و از تراس اجاره‌ای خود؛ از روستا و ساکنان آن فیلم و عکس تهیه می‌کند تا ما آن را از چشمان او ببینیم. البته دوربین دیگری نیز از او فیلم می‌گیرد که به طور متناوب به ما یادآوری می‌شود. این کارکردهای مشهود، پرسش‌هایی درباره خود سینما پیش‌زمینه می‌کنند که معمولاً به یک سو کشیده می‌شوند، تحریک‌های ملایمی درباره اخلاق، حقیقت و دروغ‌هایی که می‌توان در هر فیلمی پرسید.
این منتقد سینمایی پس از بررسی دقیق داستان فیلم سینمایی «خرس نیست» در ادامه نقد خود می‌نویسد: «جعفر پناهی» انسان‌دوست، شیفته کشف جهان و بخشنده است. او علاوه بر این، غرایز یک اثر سرگرم‌کننده را نیز برای ما دارد. مجموعه فیلم‌هایی که او در طول این 12 سال ساخته است، به شدت ادراکی هستند که ما را به تفکر وامی‌دارند.
اسکرین دیلی: «خرس نیست» برای مخاطبان جهانی جذاب خواهد بود
«جاناتان رامنی» Jonathan Romney منتقد مجله معتبر «اسکرین دیلی» Screen Daily درباره فیلم «خرس نیست» نوشت: این فیلم اثر پیچیده‌ای با تراکم رمان‌نویسی، یکی از جسورانه‌ترین و کامل‌ترین ساخته‌های یکی از فیلمسازان نمونه جهان است و حداقل به اندازه آثار قبلی او برای مخاطبان جهانی هنر جذاب خواهد بود. فیلم‌های دهه گذشته که ممکن است آن را دوران دگراندیشی پناهی نامید؛ به شدت خود انعکاسی هستند، اما در اینجا، پناهی از دیوار چهارم دورتر می‌شود. فیلم با یک برداشت بلند و هنرمندانه افسانه‌ای آغاز می‌شود که صحنه‌ای از خیابان را در یک شهر ترکیه نشان می‌دهد، جایی که پیشخدمت کافه‌ای به نام زارا (مینا کاوانی) با همسرش بختیار (بختیار پنجه‌ای) ملاقات می‌کند و … .
این منتقد سینمایی پس از بررسی دقیق داستان «خرس نیست» در ادامه نقد خود می‌نویسد: این فیلم در به تصویر کشیدن یک شهرنشین از اعماق نگاه خود در یک جامعه سنتی روستایی و در مورد مشکلات دریافت اینترنت در حومه شهر است. این نیز داستانی از انتظارات شهرنشینان است که با قدرت سنت در تضاد است که شخصیت‌ها در اینجا بی‌پایان از آن استفاده می‌کنند. اگرچه آن سنت‌ها ممکن است مبهم، خودسرانه و ظالمانه باشند.
اندی‌وایر: درهم آمیختن واقعیت و داستان
«سوفی مونک کافمن» Sophie Monks Kaufman منتقد سایت سینمایی «اندی‌وایر» IndieWire درباره آخرین اثر سینمایی «جعفر پناهی» نوشت: پناهی به دلیل یافتن راه‌های مبتکرانه پیرامون قوانین مشهور است و کارگردانی است که همیشه واقعیت و داستان را درهم آمیخته است و در این فیلم؛ تمایز بیش از هر زمان دیگری اضافه شده است، به طوری‌که تا زمان پخش تیتراژ پایانی دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی روی صحنه رفته و چه چیزی واقعی بوده است. می‌توان استدلال کرد که این یک استراتژی درست برای دور زدن بررسی دقیق است: ایجاد یک اثر سینمایی در رابطه با واقعیت چنان گریزان است که انکار قابل قبولی در شرایط موجود آن دیده می‌شود.
بدون دیدگاه