نگارگری یکی از این منابع مهم پژوهشی است که باید در تلفیق با متون ادبیات و تاریخ و نیز متون علمی، از آن برای شناخت بهره برد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، نشست تخصصی «باغ ایرانی در نگاره‌ها» به همت گروه پژوهشی باغ و منظر پژوهشکده بناها و بافت‌های تاریخی-فرهنگی با حضور پژوهشگران، دانشجویان، محققان و متخصصان این حوزه برگزار شد.
نوشاد رکنی پژوهشگر تاریخ معماری و نسخه‌شناسی و رییس اداره اطلاعات فرهنگی و حفاظت فنی کتابخانه و موزه ملی ملک در این نشست گفت: اگر چه می‌توان برای باغ «تفرج‌گاهی ایرانی» که معمولاً به تسامح «باغ ایرانی» خوانده می‌شود الگوها و کانسپت مشخصی در نظر گرفت، اما در واقعیت، در طول تاریخ پر نشیب و فراز ایران شکل و فرم و اجزای باغ ایرانی تغییرات زیادی داشته است؛ به نحوی که ما از برخی از عناصر باغ تنها نامی در متون نظم و نثر داریم.
عضو گروه پژوهشی دانشنامه تاریخ معماری ایران شهر افزود: از سویی نوشته‌های ما معمولاً چندان توصیف‌گر نیست و نویسنده متون بسیاری از توصیفات را بدیهی فرض کرده و یا نمادپردازی برای او مهم‌تر بوده است.
رکنی با اشاره به اینکه کار پژوهش بر روی مفاهیم و اصطلاحات باغ ایرانی وقتی پیچیده‌تر می‌شود که بدانیم بسیاری از این اصطلاحات در طول تاریخ دچار تحول معنایی شده و یا به‌کلی دگرگون شده‌اند تصریح‌کرد: در چنین وضعیتی هر گونه داده پژوهشی به تنهایی برای شناخت باغ (و به طور کلی تاریخ معماری) کافی نیست و باید به صورت تلفیقی و تطبیقی از این داده‌ها بهره گرفت.
او نگارگری را یکی از این منابع مهم پژوهشی دانست که باید در تلفیق با متون ادبیات و تاریخ و نیز متون علمی، از آن برای شناخت بهره برد و در ادامه به برخی ویژگی‌ها و دشواری‌ها و کژتابی‌های متون که می‌توان از طریق نگارگری به حل آن کمک کرد اشاره کرد وگفت: موارد مطرح شده در این نشست در واقع مقدمه‌ای بر شناخت باغ ایرانی از طریق مقایسه تطبیقی منابع مختلف خواهد بود.
بدون دیدگاه