داوود موسایی با بیان اینکه محمدرضا باطنی بدون آنکه قدرش شناخته شود از دنیا رفت، میگوید: باطنی به معنای واقعی استاد بود. از نظر من استاد به دنیا آمده بود و تمام رفتار و گفتارش در حد یک استاد بود.
مدیر انتشارات فرهنگ معاصر و ناشر «فرهنگ معاصر پویا» (انگلیسی – فارسی) تالیف محمدرضا باطنی در پی درگذشت این چهره مطرح زبانشناسی، مترجم و فرهنگنویس در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: من به جامعه علمی و مردم ایران تسلیت میگویم، واقعا تأسفآور است که مرد به این بزرگی از دست رفت، بدون اینکه قدرش شناخته شود. ما همکاریمان را با دکتر باطنی از اردیبهشت سال ۱۳۶۴ شروع کردیم و حاصل ۳۰ سال کارشان هم تعداد زیادی فرهنگ لغت و کارهای دیگر بود.
او افزود: دکتر باطنی انسانی منظم، دقیق و به معنای واقعی استاد بود. از نظر من استاد به دنیا آمده بود و تمام رفتار و گفتارش در حد یک استاد بود. ما واقعا انسان بزرگی را از دست دادیم و به این سادگیها کسی نمیتواند جایگزینش شود. او واقعا آدم بزرگی بود، او هم همکار خوبی بود، هم استاد خوبی، هم آموزگار خوبی. هر صفت خوبی که در زمینه آموزش و استادی هست، واقعا میشد به دکتر باطنی بدهیم.
موسایی درباره نظرات متفاوت و بحثبرانگیز محمدرضا باطنی نیز گفت: من صلاحیت علمی این را ندارم که بخواهم درباره نگاه و نگرش او به زبان اظهارنظری کنم. اما آنچه در طول ۳۰ سال گپ و گفت داشتیم ایشان معتقد بود زبان را مردم میسازند و ما دخالتی در آن نداریم و دنبالهرو مردم هستیم، ما نمیتوانیم بگوییم مردم چه باید بگویند یا برای فلان کلمه حتما معادلش را بگویند و همیشه مثالهایی میزد که در مطبوعات هست. درباره زندهیاد محمدرضا باطنی و ابوالحسن نجفی، باطنی از نظر خود دفاع میکرد و بر اساس اصول زبانشناسی که به آن معتقد بود دفاع میکرد. بعد هم بحث علمی زبانشناسی بین دو عالم و ادیب بود که بعد از مدتی هم سر و صداها خوابید.
بدون دیدگاه