منصور جهانی / کن: فیلم مستند «ناستی» درباره «ایلیه ناستاسی» یکی از بزرگان تاریخ تنیس جهان و با حضور «منصور بهرامی» تنیسور سرشناس ایرانی و «بوریس بکر» تنیس‌باز مطرح جهان، در بخش «اکران ویژه» در هفتاد و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «کن» فرانسه روی پرده رفت.
فیلم مستند «ناستی» به کارگردانی مشترک «تودور گیورگیو» «تودور د. پوپسکو» و «کریستین پاسکاریو» درباره «ایلیه ناستاسی و با حضور این اسطوره تنیس رومانی، «منصور بهرامی» تنیسور سرشناس ایرانی مقیم فرانسه، «بوریس بکر» تنیسور مطرح جهان، «تیری فرمو» مدیر هنری جشنواره بین‌المللی فیلم «کن»، کارگردانان و دیگر عوامل این اثر سینمایی؛ دیروز پنجشنبه 3 خرداد ماه جاری (23 می 2024) در بخش «اکران ویژه» در هفتاد و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «کن» در سالن «آنیس واردا» در شهر بندری کن در جنوب کشور فرانسه اکران شد.
«ایلیه ناستاسی» یکی از بزرگترین اسطوره‌های تنیس جهان است
«منصور بهرامی» تنیسور سرشناس ایران در گفت‌وگوی اختصاصی با «منصور جهانی» خبرنگار مستقل و بین‌المللی سینما گفت: «ایلیه ناستاسی» یکی از بزرگترین اسطوره‌های تنیس جهان است که بیش از 50 سال افتخار آشنایی با ایشان را دارم، اولین بار در سال 1968 به تهران آمد و با تیم ایران بازی کرد؛ من در آن زمان، برای او توپ جمع می‌کردم و واقعاً شیوه بازی او روی استایل من هم اثر گذاشت، برای این‌که از بازی او خیلی لذت می‌‌بردم و در تنیس، یکی از الگوهای من شد.
حدود 20 سال با «ایلیه ناستاسی» بازی‌های نمایشی تنیس انجام دادیم
این تنیس‌باز حرفه‌ای در ادامه سخنانش افزود: در حدود 20 سال با همدیگر بازی‌های نمایشی تنیس انجام می‌دادیم و در سال، حدود 15 تا 20 بار با هم بازی می‌کردیم و شاید 400، 300 دفعه با همدیگر بازی کردیم و یک انسان خیلی بااحساس و واقعاً به همه توجه می‌کند و قلب خیلی بزرگی دارد و الان هم که ایشان را در هفتاد و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «کن» دیدم، سنشان بالا رفته است ولی باز هم همان محبت همیشگی را به بنده دارد و من خیلی خوشحالم که یکی از دوستانش هستم.
خاطرات خیلی خوب و زیادی با «ایلیه ناستاسی» دارم
وقتی که «ایلیه ناستاسی» از سالن «آنیس واردا» بیرون آمد، دو بار به «منصور بهرامی» گفت: براوو منصور؛ این تنیس‌باز مطرح ایرانی درباره این رابطه صمیمی با این اسطوره تنیس جهان اظهار داشت: در طول این 10 سال اخیر، کمتر همدیگر را می‌بینیم، ولی 40 سال رفاقت و دوستی خیلی حائز اهیمت است که به سادگی نمی‌توان آن را از یاد برد. خاطرات خیلی خوب و زیادی با همدیگر داریم.
در ورزشگاه «رولان کاروس» پاریس بعد از سال‌ها ناستاسی را دیدم
بهرامی در بخش دیگری از سخنانش گفت: من وقتی‌که از ایران به خارج از کشور سفر کردم، بی‌خانمان بودم و جایی را نداشتم که بخوابم، برای این‌که انقلاب شد؛ من نمی‌توانستم تنیس بازی کنم و در ایران ماندم و بعد از چند سال که به خارج از کشور رفتم؛ چندین سال بود که او را ندیده بودم و در ورزشگاه «رولان کاروس»پاریس، از دور او را دیدم و وقتی‌که نزدیک شد؛ بلند شدم و به او سلام کردم و به او گفتم که «ایلیه ناستاسی» من را به یاد می‌آوری؟ گفت: منصور، چند ساله که دلم برای تو تنگ شده بود و فکر می‌کردم که در حوادث انقلاب کشته شده‌ای یا بلایی سرت اومده. گفت اگر کاری برات می‌توانم انجام دهم به من بگو، برای این‌که من می‌توانم به تو کمک بکنم.
آن شب، جایی برای خواب و چیزی هم برای خوردن نداشتم
وی همچنین گفت: چون در آن زمان، «ایلیه ناستاسی» یکی از قهرمانان صاحب نام جهان بود. راستش آن شب، من جایی برای خواب و چیزی هم برای خوردن نداشتم؛ ولی همین که فقط به من گفت: منصور اگر کاری از دست من ساخته است من در خدمتم، همین برای من کافی بود. به او گفتم: ناستاسی همه چیز عالیه، همه چیز خیلی خوبه، ممنونم از این محبتت، ولی خوبه باز هم همدیگر را می‌بینیم.
سکانس افتتاحییه فیلم مستند «ناستی» با صحبت‌های من شروع می‌شود
«منصور بهرامی» در پایان این گفت‌وگوی اختصاصی تأکید کرد: در حقیقت آن شب، جایی برای خواب نداشتم ولی نمی‌خواستم که به خانه «ایلیه ناستاسی» بروم و باید به شیوه دیگری گلیم خودم را از آب بیرون می‌کشیدم. اول فیلم مستند «ناستی» هم با صحبت‌های من شروع می‌شود که به این‌ها اشاره می‌کنم. فیلم مستند خوبی درباره او ساخته‌اند. از دیدن این فیلم و ملاقات دوباره به ایشان خوشحالم.
بدون دیدگاه