مدیرکل نظارت برعرضه و نمایش سازمان سینمایی به ادعاهای مطرح شده در خصوص سینمای مستقل در ایران واکنش نشان داد.
به گزارش روابط عمومی سازمان سینمایی، روح‌الله سهرابی مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی در واکنش به ادعاهای مطرح شده در خصوص سینمای مستقل در ایران یادداشتی را منتشر کرد.
متن یادداشت مدیرکل نظارت برعرضه و نمایش سازمان سینمایی بدین شرح است:
«تعریف برخی دوستان از سینمای مستقل چیست؟ منظورشان احیاناً فیلم‌هایی نیست که بودجه‌اش را سفارتخانه‌ها و واسطه‌ها در قالب به اصطلاح «fund» و به بهانه‌های مختلف در اختیار تهیه‌کنندگان و فیلمسازان قرار می‌دهند؟! چراکه هر چه سوابق درخواست‌ها و تقاضاها را مرور کردم با اثر مستقلی که واقعاً مستقل و دارای سطح کیفی قابل قبول بوده باشد اما موفق به دریافت مجوز نشده باشد مواجه نشدم. الا آن دسته آثاری که منشأ پول‌شان ناپیدا و طبق شواهد و قرائن مشکوک است. سینمای مستقل سینمایی مهم و شناسنامه‌دار در همه دنیاست اما یکبار بنشینیم و با مصادیق و مثال درباره صحت و سقم این ادعا در ایران، صحبت کنیم تا ببینیم همین امسال چه تعداد فیلم با عنوان و پوسته سینمای مستقل تولید شدند؛ حال آنکه هزینه تولیدشان را از خارج و از جریان‌هایی کاملاً خاص و در راستای اهدافی کاملاً مشخص دریافت کردند و از قضا مطلقاً، مستقل نبودند.
گویا امروز گرفتن بودجه دولتی شائبه مستقل‌نبودن و وابسته‌بودن را با خود دارد درحالی که دریافت پول‌های کلان از دولت‌های دیگر بویژه کشورهایی که هر آدم با اندکی هوش متوجه اهداف و برنامه‌های‌شان می‌شود مستقل بودن را تداعی می‌کند! به نظر می‌رسد تاکید برخی دوستان بر حذف مجوزها علی‌الخصوص مجوز ساخت و نمایش ناظر به همین مساله و در راستای هدف بلندمدت تولید آثار بدون استعلام منشأ پول‌های مشکوک و آلوده است که البته محقق نخواهد شد. ناگفته نگذریم دست‌اندرکاران آثاری که قدم در چنین مسیری می‌نهند در درازمدت چیزهای بزرگ‌تر و قیمتی تری را از دست خواهند داد. و در پایان توضیح این واضحات خالی از لطف نیست؛ سینمای مستقل سینمایی ست بدون وابستگی به هیچ گروه، جریان، جبهه و تفکری! کلاه خودتان را قاضی کنید و ببینید چه تعداد از آثاری که با عنوان «مستقل» از آنها یاد می‌شود سفارتخانه‌ها و دبیرخانه جشنواره‌ها و دفاتر تولید و پخش پوششی خارج کشور را گز نکرده‌اند و از خطوط وطن‌دوستی و شرف عبور نکرده‌اند؟! حال یکی برای توجیه لاطائلات خود به درجه اجتهاد می‌رسد و به فقه و اصول چنگ می‌اندازد و تفسیر به رأی می‌کند غافل از اینکه ده‌ها تعهد و تضمین امضا شده را زیرپا گذاشته و دیگری با بهره‌مندی از مواهب پیدا و پنهان دولتی، با ژست اپوزیسیونی خود را مبرا از وابستگی به دولت و حاکمیت نشان می‌دهد.»
بدون دیدگاه