بانی‌فیلم: در روزهای برگزاری جشنواره فیلم چهلم، شنیدن اظهارنظرهای عجیب و غریب برای ناظران و علاقمندان به امری عادی تبدیل شده بود! اما ادامه این روال و خواندن سخنان یکی از منتقدان قدیمی که گفته «جشنواره‌ها قرار نیست مجموعه‌ای از بهترین آثار باشند» اعجابش برای شنونده بیشتر است.
حرف‌های آنتونیا شرکا را در مورد کیفیت فیلم‌های جاضر در جشنواره فجر امسال را بخوانید:
در هر جشنواره و نه صرف جشنواره فیلم فجر باید منتظر مجموعه‌ای از فیلم‌های خوب و بد در کنار هم بود و اینکه انتظار داشته باشیم، مجموعه‌ای از فیلم‌های فوق‌العاده دور هم جمع شوند یا از ۲۲ فیلم، ۱۰ فیلم برجسته باشند، انتظار زیادی است.
آنتونیا شرکا در گفت وگو با ایرنا و در ارزیابی چهلمین جشنواره فیلم فجر بیان کرد: معتقدم که در هر دوره و هر جشنواره و نه صرف جشنواره فیلم فجر باید منتظر مجموعه‌ای از فیلم‌های خوب و بد در کنار هم بود و بر این اساس همانند سایر جشنواره‌ها در جشنواره فیلم فجر همچنین اتفاقی نمی‌افتد و معمولاً چند فیلم شاخص، چند فیلم متوسط و چند فیلم بد قرار دارند.
وی ادامه داد: در این جشنواره فیلم‌های «ملاقات خصوصی» و «علفزار» را بیشتر از سایرین دوست داشتم و اینها فیلم هایی هستد که از نظر من بهترین ها هستند و پس از این فیلم‌ها با اختلاف برای من فیلم «برف آخر» قرار دارد؛ البته «برف آخر» از سایر فیلم ها متفاوت بود ولی نتوانستم تعلق خاطر و هیجان عاطفی و حسی زیادی به آن پیدا کنم.
از دیگر سو، در چهلمین جشنواره فیلم فجر، فیلم های متوسطی مانند بدون قرار قبلی، بیرو و شهرک را داشتیم که ارزش یکبار دیدن را دارند ولی فیلم های اثرگذاری نبودند؛ به صورتی که در خاطر ماندگار شوند
این منتقد یادآور شد: و البته فیلم های بد را هم در این دوره از جشنواره شاهد بودیم؛ فیلم هایی که برای آدم سوال می شود که چطور به جشنواره راه پیدا کرده اند؛ فیلم هایی مانند «ماهان»، «لایه های دروغ»، «بی مادر» فیلم های ضعیفی بودند که بعضا فیلم های اول کارگردانشان بودند؛ حضور چنین فیلم هایی در جشنواره و عدم حضور برخی دیگر از آثار که انتظار داشتیم در جشنواره چهلم باشند و نبودند، افسوس ایجاد می کنند.
شرکا خاطرنشان کرد: «ملاقات خصوصی» را دوست داشتم به دلیل این که بار دیگر زوج هنری هوتن شکیبا و پریناز ایزدیار را در کنار هم می بینیم که فیلمی عاشقانه است و خیلی خوب شروع می شود و شکل گیری این عشق را به خوبی نشان می دهد؛ «ملاقات خصوصی» از زاویه دید دختر قصه شروع می کند، از زمانی که دیدار این دو در زندان آغاز می شود با پسر دنبال می شود و زمانی که این دو ازدواج می کنند ورق برمی گردد و مخاطب در معرض شکل جدیدی از واقعیت قرار می گیرد.
وی افزود: این تقسیم بندی فیلم بسیار منطقی و حساب شده است؛ به این ترتیب که هربار لایه جدیدی از درام را به ما نشان می دهد؛ ضمن این که روش هایی که برای نشان دادن لحظات عاشقانه این دو به کار می برد، جالب است؛ مسئله جاذبه مو بدون این که به خطوط قرمز نزدیک شود به عنصری در این فیلم بدل می شود که نشانه ای از عشق این دو نفر می شود؛ این رویکرد خلاقانه حضور دارد بدون این که نشان داده شود.
علفزار هم فیلم دیگری در بازنگری سیستم قضایی ما بود؛ در این سالها فیلم این مدلی زیاد داشته ایم و از این جهت علفزار فیلمی بدیع نبود. منتها این فیلم به تم هایی نزدیک می شد که همچنان در قوانین ما (حقوق خانواده و حقوق دیگر) جای کار دارد
وی افزود: ضمن این که، این فیلم یک پژمان جمشیدی متفاوت داشت که به خوبی از پس نقش خود برآمده و حتی می تواند جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را هم بگیرد.
شرکا اظهار داشت: بدون قرارقبلی هم اگرچه فیلمی متوسط است اما یک پگاه آهنگرانی را نشان می دهد که از آن نقش عصبی و پرخاشگر همیشگی خود خارج شده و در نقش یک زن درددیده و رنج کشیده و بالاتر از سن خودش ظاهر می شود و به خوبی می تواند حال و هوا و ریتم و تم نقش را تا پایان پیش ببرد.
وی تصریح کرد: این فیلم با این که شائبه سفارشی بودن هم دارد اما به خوبی تلاش می کند تا صحنه های حرم امام رضا (ع) را به تصویر بکشد؛ بدون قرار قبلی، گرچه فیلمی کارت پستالی برای نشان دادن جاذبه های توریستی است اما در این موارد افراط نمی کند و از این منظر ارزش های خودش را دارد.
بدون دیدگاه