طراح و نویسنده مجموعه نمایشی «ضدنور» که این شب‌ها روی آنتن شبکه «شما»ست، درباره دشواری های کار در صداوسیما در پرداختن به سوژه‌های اجتماعی و خطوط قرمزی که با آن مواجه است، توضیحاتی را مطرح کرد.
حبیبه یوسفی، طراح و نویسنده و یکی از تهیه‌کنندگان مجموعه نمایشی «ضدنور» که این شب‌ها روی آنتن شبکه «شما»ست، درباره داستان این مجوعه نمایشی به ایسنا گفت: جانِ کلامِ «ضدنور» این است که حتی نور با ویژگی روشنگری خود می‌تواند افراد را فریب بدهد، باید قصه‌ها را بدون قضاوت اولیه شنید و درباره آن ها فکر کرد.
او که کار خود را با برنامه «سیمای خانواده» شبکه یک آغاز کرده و با شبکه‌های دو، چهار و برنامه‌هایی مثل «ماه عسل» و «مثل ماه» ادامه داده است، درباره ایده شکل‌گیری تله‌تئاتر «ضدنور» اظهار کرد: به نظرم برنامه گفتگومحور به تکرار افتاده است، اما قصه‌ها همچنان جذابیت خاص خود را دارند در حقیقت از زمانی که حضرت محمد (ص)، دین اسلام را تبلیغ و بر اساس داستان‌ها با پیروان خود گفتگو می‌کردند تا به امروز شاید یکی از جذاب‌ترین موضوعات شنیدن قصه‌های مختلف باشد؛ زیرا هم به افراد انگیزه می‌دهد و هم راهکارهای مختلف را ارائه می‌کند.
وی ادامه داد: در نهایت به این نتیجه رسیدیم که شاید بهتر باشد به جای تعریف کردن صرف، قصه‌ها به نمایش دربیایند. چون دوست داشتیم قصه را تعریف کنیم. باید ساده‌ترین شکل را انتخاب می‌کردیم زیرا تولید یک سریال، پروداکشن بزرگی دارد و این باعث می‌شود مبنای سریال، یک داستان باشد؛ در حالی که می‌خواستیم ساده باشیم تا بتوانیم قصه‌های بیشتری را تعریف کنیم.
یوسفی تاکید کرد: در نهایت یک لوکیشن ساده برای کار انتخاب کردیم که برای بیننده آشنا باشد و بتواند تنها به قصه‌ها توجه کند. همچنین نیازمند یک فرد ثابت بودیم که همانند نخ تسبیحی بین قصه‌های پراکنده قرار بگیرد و دنبال کردن قصه شخصی او سریال را شکل بدهد و جاذبه‌ای را برای مخاطب ایجاد کند.
نویسنده «ضدنور» تصریح کرد: در این مجموعه قصد داشتیم قصه‌های زیادی را تعریف کنیم پس به این مساله واقف بودیم که با یک کار ساده روبه‌رو نیستیم و به این موضوع فکر کردیم که چگونه می‌توانیم به صورت کوتاه اما کامل یک قصه را تعریف کنیم. از سوی دیگر قصد داشتیم از لوکیشن محدود خود خارج نشویم که این موضوع هم کار را سخت‌تر می‌کرد.
وی ادامه داد: روی این مساله تاکید داشتیم که در دنیای پُرسرعت امروز جایی برای ایستایی و آرامش داشته باشیم؛ بر همین اساس متن‌ها هم باید از این طمانینه برخوردار می‌شدند؛ از طرفی در «ضدنور» قصه‌هایی را تعریف کردیم که الهام گرفته از واقعیت هستند و از آنجا که قصه‌ها ممکن بود صرفا جذابیت نمایشی نداشته باشد، بخش‌های نمایشی را به آن ها اضافه کردیم.
یوسفی تاکید کرد: از همان ابتدا قرار بر این بود که ۲۴ قسمت مجموعه به هم پیوستگی داشته باشند، برخی از کاراکترها پُررنگ‌تر شده و در قصه‌ها تکرار شوند. حتی قرار بر این بود که خانواده‌ای تعریف شود و اعضای خانواده را در قسمت‌های مختلف ببینیم تا قصه به همه گروه‌های سنی بپردازد، اینها تک به تک طراحی و به نگارش درآمد تا بتوانیم با برنامه‌ریزی کار خود را به درستی پیش ببریم.
به گفته وی، پروسه نگارش این تله‌تئاتر به تاریخ و بازه زمانی مشخصی وابسته نیست و نتیجه سال‌ها مواجهه شخصی اش با قصه‌ها بوده است.
نویسنده «ضدنور» درباره خط قرمزهای تلویزیون و دشواری کار در صداوسیما در پرداختن به سوژه‌های اجتماعی، گفت: تلویزیون همیشه خط قرمزهایی داشته است اما من و تمام دوستانم به شدت معتقد هستیم تلویزیون همچنان جدی‌ترین و مهم‌ترین رسانه است؛ به این دلیل که در دنیایی که کرونا شیوع پیدا می‌کند و بسیاری از دانش‌آموزان مناطق دورافتاده این سرزمین به دلیل نداشتن اینترنت از تحصیل محروم می‌شوند، همچنین VODها با تمام قدرت نتوانستند آنچنان کارایی داشته باشند و شبکه نمایش خانگی متاسفانه راهی به مکان‌های دور نداشته و ندارد، مخاطبان و دانش‌آموزان از تلویزیون استفاده می‌کنند و این رسانه برای مردم جا افتاده است.
تهیه‌کننده «ضدنور» اظهار کرد: امیدوارم صداوسیما کمی فضا را بازتر کند تا سازندگان آثار بتوانند راحت‌تر کار کنند و روی قصه‌های بیشتری متمرکز شوند.
وی در پاسخ به این پرسش که «ضدنور» چه حرف جدیدی برای مخاطبان دارد، گفت: برای این کار تیتراژی نوشته و متنی تهیه شد و همه تلاش تیم تولید این بود که آنچه به عنوان هدف مدنظر قرار گرفته است، در کلیت کار دیده شود؛ «ضدنور» می‌گوید حتی نور با ویژگی روشنگری خود می‌تواند افراد را فریب بدهد.
یوسفی در پایان تصریح کرد: قهرمانان ما بازیگران یک نمایش، سازندگان یک اثر و افرادی که قصه‌ها را ساخته‌اند، نیستند بلکه مخاطبانی هستند که شنونده خوبی بوده و اجازه نمی‌دهند هیچ چیزی مانند چراغ‌هایی که بر صحنه می‌تابد و از افراد ستاره می‌سازد، فریبشان دهد.
بدون دیدگاه